چکیده:
در عصر اطلاعات مواجه با نوع جدیدی از تروریسم در فضای سایبر هستیم به طوری که امروزه در پذیرش تروریسم سایبری به عنوان نوع جدیدی از تروریسم کمتر تردیدی وجود دارد. حضور تروریست ها در جهان مجازی یا سایبر گویای این است که ای« پدیده روز به روز در حال گسترش و تغییر چهره است. بهره گیری از فناوری های نوین در اقدامات تروریستی و یا هدف قراردادن این فناوری ها توسط تروریست ها، سبب شده تا تروریسم سایبری هم در مجموعه جرائم تر.ریستی سایبری نه همچون یک نوع یا شیوه از اقدام های خشونت آمیز تروریستی است که بتوان به طور دقیق در زیر تروریسم جایش داد و نه ویژگی هایش محدود به ویژگی های جرائم سایبری است که آن را در این دسته نهاد. همین ابهام در جایگاه تروریسم سایبری سبب شده تا این پدیده به یک چالش و مساله جدی هم برای تحقیق و هم برای سیاست گذاری در مقابله با آن تبدیل گردد. این تحقیق در صدد هم برای تحقیق و هم برای سیاست گذاری در مقابله با آن تبدیل گردد. این تحقیق در صدد شناخت ماهیت متفاوت این پدیده جدید است. لازمه شناخت ماهیت آن آگاهی از مفهوم ویژگی ها و گونه های آن می باشد. اگرچه در یک رویکرد حقوقی محض تروریسم سایبری فقط شامل اقدامات سایبری ضد سیستم ها و داده ها و اطلاعات با انگیزه های سیاسی است یعنی تروریسم سایبری ، به تروریسم سایبری مفهومی موسع داده و آن را شامل همه اشکال استفاده از اینترنت و فضای سایبر توسط تروریست ها نموده است، اعم از اینکه فضای سایبر افراز یا هدف اقدامات تروریستی باشد.
خلاصه ماشینی:
"البته این عقیده با توجه به اینکه آسیب های جزئی قابلیت ایجاد ترس و وحشت را ندارد صحیح است اما نمی توان گسترده بودن آثار حملات را برای اینکه حمله ای سایبری اقدام تروریستی محسوب شود همواره به عنوان شرط قرار داد، زیرا از سویی با مشکل تعیین ضابطه برای تشخیص آن مواجه هستیم و از سویی همان گونه که در اقدامات تروریستی در عالم واقع با قتل یک نفر یا تیراندازی به سوی ساختمانی ممکن است اقدام تروریستی تحقق یابد، در فضای مجازی نیز چنین شرطی لازم نیست و با حمله به یک سیستم رایانه ای نیز حمله تروریستی محقق می شود.
سوزان برنر، یکی از طراحان اصلی مباحث تروریسم سایبری ابتدا با تردید به دنبال آن است که نشان دهد اینترنت یا فناوری اطلاعات می تواند به سه طریق به خدمت تروریست ها درآید: « به عنوان سلاح کشتار جمعی همگانی ٤٩، به عنوان سلاح های تشویش همگانی ٥٠، به عنوان سلاح های اخلالگر همگانی »،٥١ هرچند وی نسبت به تحقق کشتار جمعی از طریق فضای سایبر دست کم در مقطع زمانی کنونی ابراز تردید می کند٥٢ ولی در یک تقسیم بندی دیگر حملات به داده ها و سامانه ها را به حملات فیزیکی ، ساختاری و معنایی ٥٣ تقسیم می نماید و در کنار این ها سه نوع دیگر اقدامات تروریستی را نیز تحت عنوان حملات مختلط ( تقویت کننده خشونت )، مکانیزم پشتیبانی و حملات به هم پیوسته سایبری / شیمیایی ، زیستی ، انفجاری ، تشعشعی و 55 هسته ای (CBERN )٥٤ بررسی می نمایند."