او در کنار همسر ارجمندش، در آن دیار، و از آغاز نهضت پانزده خرداد تا روزهای بعد از پیروزی انقلاب که بدست حکومت مزدور کویت اخراج شدند روزانه میزبان دهها روحانی متعهد و انقلابی واقعی بود که به تنهائی و فقط برای رضای خدا، آن همه زحمتها و رنجها را متحمل می شد و لذا با جرأت می توان گفت که او به حق بر این انقلاب مقدس، حق دارد و بجا است از او ذکر خیری شود؛ به ویژه اینکه از ایمانی سرشار برخوردار بود و با قرآن الفتی دیرینه داشت.
او به امام آنقدر علاقه داشت که در دیماه سال 57 که اطلاع یافت قرار است امام به کویت مهاجرت و به منزلشان وارد شوند مهر و سجاده نماز مخصوصی برای آن حضرت تهیه کرده بود و چون دشمنان اسلام، از ورود امام به کویت، ممانعت کردند، آن سجاده را با خود به تبعید گاهشان در قم آورد و در ماههای آخر عمر با برکت امام آنها را برای آن حضرت فرستاد و ما آن را خدمت امام تقدیم کردیم و امام برای او دعا کرد.
(
, 
, 
)
