به هر حال آنان كه دانشمندان و عالم اند ، قطعا بيشتر به سوی خدا روی می آورند و هنگامی كه آيات قرآنی بر آن ها خوانده می شود ، مجذوب سخنان حق گشته و بی اختيار به سجده می افتند و سر بر خاك ذلّت در برابر معبودشان می نهند و مانند عاشقانی كه دل و جان را فدای دوست می كنند ، هنگام شنيدن سخنان رب‌ّ الارباب و معشوق واقعی خويش ، چنان عنان اختيار را از دست می دهند كه برای اظهار خشوع و فروتنی بيشتر به سجده می افتند و همچنان اشك شوق می ريزند و برای اجابت كردن امر الهی ، با دل و جان لبيك می گويند و ساحت مقدّس ربوبی را منزه دانسته ، تسبيح و تهليل به جای می آورند و حمد و ثنا می گويند و وعده های خدايشان را حق و عدل دانسته ، تصديق می كنند و گواهی می دهند كه مسلما وعده های پروردگارشان ، انجام شدنی است و با اين شهادت ، هم وحدانيّت خدا را به اثبات رسانده ، و هم معاد و روز قيامت گواهی می دهند و همچنين سخنان پيامبر اسلام صلی الله عليه و آله و سلم را تصديق می كنند ، يعنی در حقيقت با اين سخن « سبحان ربنا ان كان وعد ربنا لمفعولا » به پنج ركن اصول دين شهادت می دهند .
(
, 
, 
)
