چکیده:
در ادبیّات جوامع مختلف، ادبیّات روستایی به عنوان یکی از زیرشاخههای مهمّ ادبیّات داستانی مطرح بوده و بسیاری از نویسندگان بزرگ در این مورد آثاری را به رشتة تحریر درآوردهاند. در ادبیّات عربی میتوان از عبدالرّحمن الشّرقاوی نویسندة مصری خالق رمان الارض نام برد که روستای کودکی خود را با ماجراهایش به تصویر میکشد؛ و از نویسندگان مشهور ادبیّات فارسی در این عرصه محمود دولتآبادی است که آثارش او را به عنوان نویسندة اقلیمی و منطقهای، معروف ساخته است؛ او در رمان جای خالی سلوچ روستایی به نام «زمینج» را با مشکلات خانوادة سلوچ به تصویر میکشد.
این مقاله با رویکردی تطبیقی پس از تحلیل دو رمان مذکور، به موضوعاتی همچون: جایگاه زنان، فقر روستائیان، آب و آبیاری، نقش زمین و ظلم دولتمردان میپردازد و واقعگرا بودن دو نویسنده، توجّه آن دو به آثار بومی، اهمیّت جایگاه زنان در دو رمان، روحیه استواری روستائیان در برابر ظالمان را بازمینماید.
خلاصه ماشینی:
ادبیات روستایی در رمانهای عربی و فارسی؛ بررسی تطبیقی الأرض شرقاوی و جای خالی سلوچ دولتآبادی 1 سید ابراهیم آرمن استادیار گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج شهرزاد فیروزیمندمی کارشناسارشد زبان و ادبیات عربی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج چکیده در ادبیات جوامع مختلف، ادبیات روستایی به عنوان یکی از زیرشاخههای مهم ادبیات داستانی مطرح بوده و بسیاری از نویسندگان بزرگ در این مورد آثاری را به رشتة تحریر درآوردهاند.
در ادبیات عربی میتوان از عبدالرحمن الشرقاوی نویسندة مصری خالق رمان الأرض نام برد که روستای کودکی خود را با ماجراهایش به تصویر میکشد؛ و از نویسندگان مشهور ادبیات فارسی در این عرصه محمود دولتآبادی است که آثارش او را به عنوان نویسندة اقلیمی و منطقهای، معروف ساخته است؛ او در رمان جای خالی سلوچ روستایی به نام «زمینج» را با مشکلات خانوادة سلوچ به تصویر میکشد.
در صبح روزی که عبدالهادی برای آبیاری زمین خود به مزرعه میرود متوجه کمحجم شدن آب جوی زمینش میشود، بعد از پیگیری متوجه میشود که دیاب برادر محمد افندی برای استفادة بیشتر از آب، راه آن را سد کرده است و این مسئله باعث درگیری شدید بین این دو، سپس مردان و زنان روستا میشود.
وصیفه در هنگام زندانی بودن پدر به دلیل فقر مالی به ناچار روی زمین دیگران مشغول کار میشود، با این کار ارزش اجتماعی خود را در روستا از دست میدهد، چراکه داشتن زمین در روستا نشانة شخصیت و طبقة اجتماعی افراد است.