چکیده:
ﻧﮕﺎرﮔﺮی ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ ﺑﺮ آﺛﺎر ﺗﺠﺴﻤﯽ از ﺟﺎﯾﮕﺎه وﯾﮋه ای ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ و ﮔﺴﺘﺮه وﺳـﯿﻌ ﺶ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ آﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان آن را ﺑﻪ ﻫﻨﺮ ﮐﺎرﺑﺮدی ﺗﺒـﺪ ﯾﻞ ﮐﻨﻨـﺪ و در آﻓـﺮﯾﻨﺶ ﺳـﺎﯾﺮ آﺛـﺎر ﻫﻨﺮی ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻨﺼﺮ ﺗﺰﯾﯿﻨﯽ از آن ﺑﻬﺮه ﺑﺒﺮﻧﺪ. از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﻔﺎﻟﯿﻨﻪ ﻫﺎی اﯾﺮان ارﺗﺒﺎط ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺰدﯾﮑـﯽ ﺑﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮدم داﺷﺘﻪ و ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺗﻨﻮع ﺷﮑﻞ در ﺗﻤﺎم زﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮐﺎرﺑﺮد ﻧﺎﻣﺤﺪودی داﺷﺘﻪ اﻧـﺪ از ﻟﺤﺎظ زﯾﺒـﺎﯾﯽ ﺷـﻨﺎﺧﺘﯽ ﻧﯿـﺰ ﺣـﺎﺋﺰ اﻫﻤﯿـﺖ ﻫﺴـﺘﻨﺪ. ﺑـﺎ ﮔﺴـﺘﺮش رواﺑـﻂ اﯾـﺮان و ﭼـﯿﻦ و ورود ﺳﻔﺎﻟﯿﻨﻪ ﻫﺎی آﺑﯽ و ﺳﻔﯿﺪ ﭼﯿﻨﯽ، ﺗﺤﻮﻻت اﺳﺎﺳﯽ در ﺷﯿﻮه ﻫﺎی ﺗﺰﯾﯿﻨﯽ آﺛﺎر ﺳﻔﺎﻟﯽ ﺑﻪوﺟﻮد آﻣﺪ. اﻟﺒﺘـﻪ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان ﺧﻼق ﺻﻔﻮی ﺿﻤﻦ ﺗﻠﻔﯿﻖ ﻧﻘﺶ ﻣﺎﯾﻪ ﻫﺎی ﭼﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﻃﺮح ﻫﺎ و ﻧﻘﻮش اﯾﺮاﻧـﯽ، آﺛـﺎری ﻣﻄـﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺳﻠﯿﻘﻪ اﯾﺮاﻧﯽ اراﺋﻪ دادﻧﺪ. از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺎرﮔﺮان، زﻧﺪﮔﯽ روزﻣﺮه و واﻗﻌﯿﺎت دوران ﻣﻌﺎﺻـﺮ ﺧـﻮد را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﻨﺪ، ﻣﯿﺰان و ﻧﻮع ﻣﺼﺮف اﯾﻦ ﻇﺮوف ﻧﯿﺰ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه در ﻧﮕﺎره ﻫﺎی آﻧﻬﺎ ﺑﺮوز ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ. ﻟﺬا اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ روش ﺗﻮﺻـﯿﻔﯽ - ﺗﺤﻠﯿﻠـﯽ و ﺑـﺮ اﺳـﺎس ﻣﻨـﺎﺑﻊ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧـﻪ ای ﺑـﻪ ﻣﯿـﺰان ﺗﺄﺛﯿﺮﮔـﺬاری ﺳﻔﺎﻟﯿﻨﻪ ﻫﺎی آﺑﯽ و ﺳﻔﯿﺪ ﭼﯿﻨﯽ ﺑﺮ آﺛﺎر ﺳﻔﺎﻟﯽ و ﻧﮕﺎرﮔﺮی اﯾﺮان ﻣﯽ ﭘﺮدازد.
The huge impact of miniature on visual arts and its vast reach are thrown into relief when artists turn it into a practical art and use it to adorn other forms of artistic expressions. Since Iranian crockery is tightly connected to people’s lives، and due to their various shapes، they have had boundless uses، and are of aesthetic value. As bilateral ties between Iran and China were promoted and Chinese white and blue crockery found their way into Iran، decorative and embelishment styles of pottery underwent fundamental transformations. It is a known fact that creative Safavid artists incorporated Chinese designs into Iranian plans and style and rendered products more palatable to the Iranians. As the miniature artists represented the daily life and realities of their era، the usage of these pottery products were subconciously embodied in their miniatures. Hence، the current article uses descriptive-analytical method and draws upon library archives to assess the impact of Chinese white and blue crockery on Iranian crockery and miniature.
خلاصه ماشینی:
"زیرا نوع درخـت ، شـکل بـالش هـای زیردسـت ، حالـت نشستن جوان ، چهره و پوشش وی در هر دو اثر مشابه یکدیگر است ، اما در نگـاره چهـار نفر وجود دارد که شاید خالق سفال به دلیل کمبود سطح طراحی روی سفال افراد دیگر را حذف نموده و یا اینکه به پیروی از سبک نگارگری مکتب اصفهان تأکید را بـر پیکـره اصلی بیش از سایر عناصر بصری قرار داده است و با ابتکـار عمـل و متناسـب بـا زمینـه نگاره (قرار گرفتن جوان بر درخت چنار) از نقش پرنده بر روی دست جـوان و همچنـین در سطوح جانبی کوزه استفاده کرده تا هماهنگی لازم ایجاد شود، زیرا در دو طرف طرح اصلی (خارج از قاب اطراف جوان ) پرندگانی در حـال پـرواز و یـا طاووسـی ایسـتاده بـر صخره مشاهده میشود.
) بنابراین ، نگارگر در حین اجرای تصاویر، علاوه بر نمایش خود فرد، از وسایل شخصی وی نیـز استفاده میکرده است و بـه واسـطه اینکـه اکثـرا اشـراف زادگـان و بزرگـان از رقعـه نگـاری استقبال مینمودند، در میان اسباب زندگی آنها ظروف چینی آبی و سفید نیـز وجـود داشـت که در نگاره ها ظاهر شده اند و یا اینکه هنرمند برای افزایش جلوه تشریفاتی نگاره از طراحـی این ظروف که قبلا در زندگی درباریان و اشراف دیده بودند، بهره میبرده اسـت (زیـرا بیشـتر نگارگران این دوره به دلیل مهارت ویژه خود مدتی به دربار رفت و آمد داشته اند)."