چکیده:
این مقاله درصدد است به تاثیر راهبردهای دولت توسعه گرا و عوامل موثر بر پویایی اقتصاد سنگاپور بین سال های (2000 - 2015) بپردازد. سنگاپور یکی از بهترین نمونه های توسعه و رشد اقتصادی در بین کشورهای جنوب شرق آسیاست که بدون وجود منابع طبیعی و بهره گیری از مواهب خدادادی توانست با مدیریت کلان و ثبات سیاست گذاری، خود را در زمره کشورهای توسعه یافته جهان، به جهانیان معرفی کند. بر این اساس با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی و با استناد به آمار و ارقام موجود در منابع مستند داخلی و خارجی به عوامل تاثیرگذار در پویایی اقتصاد سنگاپور بین سال های 2000 تا 2015 پرداخته شده است. بر اساس یافته های این پژوهش، مهم ترین عوامل در پویایی اقتصاد سنگاپور از سال های 2000 تا 2015 عبارتند از: ثبات سیاست گذاری های کلان اقتصادی ملهم از بافت سیاسی، شرایط تجاری مناسب از جمله نیروی کار ارزان، تکثیر گفتمان اجتماعی توسعه در میان شهروندان، نیروی کار تحصیل کرده و مسلط به زبان انگلیسی و جذب نیروی کار خارجی متخصص، قوانین اجتماعی و زیست محیطی طرفدار تجارت، بنادر پر رفت و آمد،
زیرساخت عالی حمل ونقل و ارتباطات، سیاست مالی باثبات، تورم اندک و مطلوب و سیاست های مالی تشویق کننده.
خلاصه ماشینی:
"این کشور یک فضای باز کسبوکار را فراهم کرد و سه اقدام زیر را پایاپای پیش برد: 1- توسعه زیرساختهای صنعتی و فراهم آوردن خدمات مرتبط مثل تسهیلات اقامتی، حملونقل و مخابرات، 2- پیادهسازی برنامه آموزش پایه مبتنی بر مهارتهای فنی روز برای عموم مردم و 3- با اتخاذ سیاستهای مدیریت نیروی کار جدید و معرفی کشور بهعنوان میزبانی مناسب برای جلب و جذب کشورهای چندملیتی، تلاشهای سنگاپور با توجه به محیط بینالمللی در آن دوره حمایت شد و تا پیش از بحران نفت رشد پایدار قرار داشت.
سنگاپور در حال حاضر بنابر آمارهای منتشر شده از سوی بانک جهانی، پنجمین کشور دنیا از نظر امنیت سرمایهگذاری است که یکی از دلایل این امر داشتن زیرساختهای قوی در بخش حملونقل است؛ ببرهای آسیایی (متشکل از هنگکنگ، سنگاپور، تایوان و کره جنوبی) از آغاز دهه ۱۹۶ تا دهه ۱۹۹۰ میلادی، رشد اقتصادی قابل توجهی را تجربه کردند؛ اما مهمترین شاخصه مشترک میان این کشورها نحوه استفاده آنها از مبادلات تجاری یکپارچگی و پیوستن به اقتصاد جهان برای رسیدن به رشد اقتصادی است.
بهصورت دقیق نمیتوان عامل و یا عواملی را با عنوان عوامل اصلی توسعه یک کشور مشخص کرد، اما با اینوجود بر اساس یافتههای این پژوهش مهمترین عوامل در پویایی اقتصاد سنگاپور از سالهای 2000 تا 2015 عبارتند از: ثبات سیاستگذاریهای کلان اقتصادی ملهم از بافت سیاسی، شرایط تجاری مناسب از جمله نیروی کار ارزان، تکثیر گفتمان اجتماعی توسعه در میان شهروندان، نیروی کار تحصیلکرده و مسلط به زبان انگلیسی و جذب نیروی کار خارجی متخصص، قوانین اجتماعی و زیست محیطی طرفدار تجارت، بنادر پر رفت و آمد زیرساخت عالی حملونقل و ارتباطات، سیاست مالی باثبات، تورم اندک و مطلوب و سایتهای مالی تشویق کننده."