خلاصه ماشینی:
"دیدهای که دریا به ناگاه چگونه خشم خویش را فرو میبرد...
این دریای گاه خشمگین و گاه مهربان، تلنگری است برای من و تو که آتش درون خویش را به آب بیکرانه مهربان دریا فرو بنشانیم و با دلی به وسعت همیشه، نیمه خشم را در نیمه لبخند وجودمان شستوشو دهیم که ما را آموختهاند کظم غیظ و فرو بردن خشم، گواراترین جرعهای است که من و تو در هنگام خشم مینوشیم...
و فرو بردن این جرعههای خشم از جام بلاهای زندگی برای آنکه خدا راضی باشد و خشنود؛ یعنی همیشه همسایه صبر بودن؛ یعنی تمرین صبر در باشگاه ایمان و گذشت، یعنی نفس کشیدن لحظههای زیبای گذشت و در شفاخانه سجاده و سجده، بیمار ناصبور تن را درمان کردن، که فرو بردن خشم، پر کردن است قلب از ایمنی و ایمان در یوم تبلی السرائر است..."