چکیده:
در جریان رواندرمانی کودک از دو جنبه مورد توجه قرار میگیرد:به عنوان فرد مستقل
و همین کودک به عنوان عنصری از خانواده، مدرسه و اجتماع، زیگموند فروید، آنا فروید،
ملانی کلاین، وینی کات و ویرجینیا آکس لاین از پیشگامان رواندرمانی کودک هستند.برای
رواندرمانی کودکان درمانگر باید در زمینه مراحل رشد کودکان از جنبههای گوناگون
شناختی- عاطفی-اجتماعی و اختلالات شایع دوران کودکی دانش لازم را داشته باشد.در
نخستین جلسه مصاحبه با کودک جهت رواندرمانی، درمانگر باید علت مراجعه کودک را به او
توضیح دهد و بگوید که چه کمکی میتواند به کودک بنماید.به نظر آنا فروید، کودکان به
خاطر نابالغ بودن، اضطراب، کم حوصلگی، محرومیت از تداعی آزاد، نمیتوانند همانند
بزرگسالان در جلسات درمان حاضر شوند.درمانگر باید متوجه مسئله انتقال در جلسه درمان باشد.چرا که بچهها با درمانگر
همانند والدین خود تماس برقرار میکنند.مانند رواندرمانی بزرگسالان، کودک را باید
تشویق کرد تا احساسات خود را به صورت کلامی یا عملی بروز دهد.درمانگر باید نقشی که
الدین در روند درمان دارند، توجه خاص مبذول دارد.اصل صراحت و رازداری، استفاده از
وسایل بازی جهت ایجاد رابطه بهتر با کودک، و کمک به کودک که بتواند افکار و احساسات
خود را از طریق بازی، نقاشی بروز دهد و این نیز دارای اهمیت ویژهأی است.مهمترین
هدف تفسیر رفتار کودکان کاهش اضطراب و ایجاد زمینهأی است تا کودکان بتواننداز
دنیای خود دید واقع بینانهتری داشته باشند.بر خلاف رواندرمانی بزرگسالان، پایان
رواندرمانی کودکان با واگذاری مسئولیتهای درمانی به والدین خاتمه میپذیرد.بسته به
نوع و شدت مشکلات
کودکان میتوانند از رواندرمانی کوتاه مدت و یا رواندرمانی حمایتی
بلند مدت استفاده کرد. رواندرمانی برای کودکان با اختلالات واکنشی، مشکلات خانوادگی
و کودکانی که از تجربههای دردناک گذشته در رنج بوده، شیوه مفیدی برای درمان
میباشد.پژوهشهای همپ و میلر 1978، کالوین 1981، بارت 1978، لویت 1963، هینکه و
استراسمن 1995 و رایت 1996، اضطرابی میباشد.ولی با توجه به نوع و شدت اختلال،
میزان کارایی رواندرمانی در نوسان بوده است.
خلاصه ماشینی:
"وقتی بیمار بودن کودک محو گردید برای او درمانی تجویز میشود، (اصلاح رفتار، آموزشهای اصلاحی، خانواده درمانی، رواندرمانی و فردی یا گروهی یا دارودرمانی)برخورد و ارتباط با کودک باید به گونهأی باشد که او زبان درمانگر را فهمیده، بتواند با استفاده از درمان به بهبود لازم برسد.
درمان بیماران به امید آنکه فرزندان خانواده غیر مستقیم از بهبود آنها منتفع شوند، همیشه مدنظر بوده است، مشورت با اشخاص در حرفههای دیگر نیز که امروزه بیش از پیش مورد توجه روانشناسان و درمانگرهای متخصص کودکان قرار دارد، مبتنی بر این نقطه نظر است که اشخاصی که در کار مراقبت از کودک دخالت دارند(مانند آموزگاران، پرستاران و مراقبین کودک)میتوانند در صورت دریافت کمک درباره کودکان ناراحت و والدینشان اطلاهات بیشتری به دست آورده، مهارتهای درمانی خود را برای سرپرستی از کودکان افزایش دهند.
(آدامز 1 1982) و)کمک به کودک برای ابراز افکار و احساسات خود لازمه این کار، فراهم بودن مواد و فرصتی است تا کودک بتواند به طور غیر مستقیم از طریق بازی با اسباب بازیهای کوچک و پرداختن به فعالیتهای خلاق از نوع نقاشی کردن، خطکشی کردن وخمیر بازی، با درمانگر ارتباط برقرار کند.
P smadA نیز به خصوص برای درمان بچههای بزرگتر و خجالتی موثر واقع میشود و(رایزمن 1 1973، آکس لاین 1971 و 1967) ز)تفسیر تفسیر، باید به گونهأی باشد که احساسات مثبت کودک(عزت نفس)در خودش را افزایش داده، در عین حال مانند تحلیل روانی به ایجاد بینش در او کمک کرده، موانع بازدارنده روانیاش را از بین ببرد."