چکیده:
توسعه در دهه های مختلف، مورد نقد و بررسی های متعددی قرار گرفته است. تا دهه 1970 میلادی تعریف توسعه در غالب توسعه، صرفا اقتصادی به چالش کشیده شد و گرایشات به سمت سایر مفاهیم توسعه در زمینه های اجتماعی، سیاسی و ابعاد انسانی جلب شد. یکی از مفاهیمی که در ادبیات توسعه بسیار مورد توجه قرار گرفته است، توسعه فرهنگی است. این مفهوم از اوایل دهه 1980 به بعد، از طرف یونسکو در مباحث توسعه مطرح شده و نسبت به سایر بخش های توسعه از ابعاد و بار ارزشی بیشتری برخوردار است، و تاکید بیشتری بر نیازهای غیر مادی افراد جامعه دارد.
پژوهش حاضر درصدد است، نقش ابزار پرنفوذ رسانه های جمعی را در شکل دهی به فرهنگ و تحقق ابعاد و جنبه های توسعه فرهنگی بررسی کند. یافته ها حاکی از آن است که با توجه به ارتباط تنگاتنگ توسعه و رسانه، رسانه های جمعی، افزون بر اطلاع رسانی، ابزاری برای پخش و ترویج رویکردهای فرهنگی هستند. وسایل نوین ارتباط جمعی با تولید و توزیع مطلوب اطلاعات، نقش زیادی در بالا بردن آگاهی های گوناگون و ضروری به عهده می گیرند و جامعه را در نیل به تعالی و ترقی همه جانبه یاری می کنند. حال این رسانه ها هستند، که با اتخاذ سیاستهای پویای اجتماعی و ترکیب آن با سیاست های فرهنگ گرا، می توانند عامل آمیختگی، توازن و پیوند دادن باورهای اصیل اعتقادی و سنت های بارور جامعه باشند و با
گسترش آفرینندگی و افزایش رشد فرهنگی به توسعه همه جانبه کشورمان کمک کرده و باعث پویایی افکار شوند.