چکیده:
تاریخ بشریت نام زنان بسیاری را به عنوان «اسوههای جاوید انسانیت، اخلاق، کرامت و فضیلت»، در حافظة خود ثبت کردهاست تا سیر و سلوک و منش آنان برای همیشه راهنمای عمل رهپویان صراط مستقیم باشد. ساره، همسر حضرت ابراهیم(ع)، از جمله زنانی است که به شهادت آیات قرآن، گفت و شنودی بین او و فرشتگان رخ دادهاست. در این پژوهش، نگارنده کوشیدهاست با رویکردی مسئلهمحور، ضمن تحلیل برخی از ابعاد زندگانی این بزرگبانوی راه دین، ذیل آیات 71 تا 73 سورة هود، امکان و کیفیّت مراوده و گفتگوی غیرمعصوم با فرشتگان و نیز حوادث و مسائلی را که در این راستا پیش آمده، بررسی نماید. اهمّ نتایج پژوهش، گویای این است که گفتگوی انسانهای مؤمن با فرشتگان برای انبیا و غیرانبیا به دلیل آیات قرآن و روایات، ممکن و یا ضروری است. دربارة معنای «ضحک» در آیة 71 سورة هود، دو تفسیر «حیض شدن» و «خندیدن» مطرح شدهاست و قول دوم کمترین اشکال را دارد و عموم مفسران آن را پذیرفتهاند. قول برگزیده دربارة علت خنده و خوشحالی ساره، شناخت میهمانان حضرت ابراهیم(ع) است که فرشتگان و مأموران الهی بودند و اینکه مأموریت آنها عذاب قوم لوط(ع) است.
خلاصه ماشینی:
تبیین ماجرای ملاقات همسر حضرت ابراهیم (ع ) با فرشتگان و پاسخ به شبهات آن با محوریت آیات شریفۀ ٧١ تا ٧٣ سورة هود محمد شریفی استادیار علوم قرآن و حدیث دانشگاه مازندران ، بابلسر، ایران (تاریخ دریافت : ١٣٩٥/٠٣/١١؛ تاریخ پذیرش : ١٣٩٦/٠٢/٠٩) چکیده تاریخ بشریت نام زنان بسیاری را به عنوان «اسوه های جاوید انسانیت ، اخلاق ، کرامت و فضـیلت »، در حافظۀ خود ثبت کرده است تا سیر و سلوک و مـنش آنـان بـرای همیشـه راهنمـای عمـل رهپویـان صراط مستقیم باشد.
علامه پس از بیان نظر خود میگوید بیشتر مفسران ، کلمۀ «ضحک » را به «کسرة ضـاد» و به معنای خنده گرفته اند، آنگاه اختلاف کرده اند که آوردن ایـن کلمـه چـه دخـالتی در مطلب داشته است و علت خندة او چه بوده است ؟ وی در ادامـه ، بهتـرین توجیـه را از فخـر رازی میداند که گفته است : «همسر ابـراهیم (ع ) در حـین گفتگـوی آن جنـاب بـا میهمانـان آنجا ایستاده بود و از غذا نخوردن میهمانان ترسید، ولی همین که برایش روشـن شـد کـه میهمانان ، فرشتگان خدای تعالی هستند که به خانۀ او آمـده انـد و هـیچ شـری متوجـه ایـن خانواده نشده ، بلکه افتخاری به آنان روی آورده است ، خوشحال شد و خندیـد، فرشـتگان هم وقتی او را خندان دیدند، به اسحاق و از نسل اسحاق ، به یعقوب بشارتش دادند» (فخـر رازی، ١٤٢٠ق .