چکیده:
هدف این پژوهش بررسی وضعیت کیفیت تدریس مدرسان در نظام آموزش عالی با توجه به میزان توجه به تدریس تعاملی است. برای این منظور از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد. افراد نمونه به شیوه نمونه گیری هدفمند و براساس معیار اشباع نظری به تعداد 25 دانشجوی ترم ششم تا ترم هشتم کارشناسی انتخاب شدند. یافته ها نشان داد که از نظر دانشجویان، اکثر مدرسان از روش سخنرانی و توضیحی استفاده می کنند و جزوه گویی بخش اعظم کلاس را به خود اختصاص می دهد. هم چنین علل گرایش مدرسان به این روش ها را عدم تسلط کافی اساتید، راحت طلبی، مشغله فراوان مدرسان و نیز مسائل کلاسی از قبیل فرصت کم، شلوغی و بی نظمی در کلاس می دانند. اکثر دانشجویان بر این اعتقاد بودند که در فعالیت های علمی کلاس، مشارکت داده نمی شوند. هم چنین به اعتقاد آن ها بین استاد و دانشجو در فرایند یاددهی و یادگیری، تعامل علمی وجود ندارد و صرفا مدرسان به ارائه دروس بدون به چالش کشیدن ذهن دانشجویان می پردازند. دانشجویان استفاده از روش های فعال به منظور مشارکت دانشجو در کلاس را برای بهبود وضعیت فعلی پیشنهاد نمودند.
خلاصه ماشینی:
به این ترتیب، به منظور دستیابی به هدف پژوهش، سؤالات ذیل مطرح شد: 1- مدرسان برای یادگیری دانشجویان بیشتر از چه روشهایی در تدریس استفاده می کنند؟ 2- چرا مدرسان به روش تدریس خاصی گرایش دارند؟ 3- دانشجو چقدر در حین تدریس در فعالیتهای کلاسی مشارکت دارد؟ 4- تا چه میزان با روشهای تدریس تعاملی آگاهی دارید؟ آیا این روشها در کلاس های درسی شما به کار برده می شوند؟ 5- به نظر شما چگونه میتوان مشارکت دانشجو را در بحثهای کلاسی افزایش داد؟ بهعبارتی، شما چه راهکارهایی را برای مشارکت دانشجو در فرایند کلاسی ارائه میدهید؟ به منظور اینکه خواننده با روش تدریس تعاملی و توجه آن به عاملیت انسان آشنا شود، بر خلاف تحقیقات مرسوم که به ذکر پیشینههای پژوهشی در این زمینه میپردازند، در این پژوهش مبانی نظری آن مد نظر قرار گرفت.
هنگامیکه میگوییم استاد در کار آموزاندن "به" کسی است، ممکن است خود را با این سؤال دیرینه مورد نظر فیلسوفان تعلیم و تربیت مواجه ببیند که آیا در این صورت، باید قبول کرد که آموزاندن متضمن آموختن است؟ در پاسخ باید گفت که در واقع، آموزاندن متضمن وقوع آموختن نیست، زیرا آموختن دانشجو از او بهعنوان انسان عامل سر میزند و بنابراین عاملیت او نیز دخیل است و بدون آن رخ نخواهد داد؛ اما بیتردید آموزاندن متضمن دغدغه نسبت به آموختن دانشجو است، بهگونهای که اگر متضمن آن نباشد، دیگر نمیتوان آن را آموزاندن دانست.