چکیده:
پژوهش حاضر در تلاش است با نگاهی معناشناختی به توصیف پدیده فرافکنی اشاری ماضی نقلی به آینده در گونه محاوره زبان فارسی بپردازد. در این راستا ضمن معرفی اجمالی برخی مفاهیم مرتبط، این مسئله را بررسی میکنیم که سخنگویان زبان فارسی با چه هدف ارتباطیای از ساختار ماضی نقلی برای فرافکنی به زمان آینده بهره میجویند و چه عناصر واژگانی، دستوری و کاربردشناختی در این نوع کاربرد دخیلاند. نتایج این بررسی حاکی از آن است که اصلیترین انگیزه فرد از فرافکنی ماضی نقلی به زمان آینده بیان قطعیت وقوع رخداد مورد وصف است. همچنین برای داشتن چنین کاربردی از ماضی نقلی از یک سو غالبا باید جمله به شکل مثبت به کار رود، از سوی دیگر وجود یک قید زمان که به بازه زمانی محدودی اشاره دارد و نیز دارای نقطه پایانی در آینده است، الزامی است. تحلیلی معناشناختی و بافت محور به نمود در این نوع فرافکنی نیز نشاندهنده نمود آغازی فعل در اینگونه جملات است. هرچند فرافکنی ماضی نقلی به آینده در افعالی که به رخداد یا فرایندی اشاره میکنند امکانپذیر است، اما برای افعال ایستا جز در مواردی محدود و در بافتی مشخص چنین امکانی وجود ندارد. علاوه براین در این نوع فرافکنی، عموما وجهیت معرفتی قابلمشاهده است.
خلاصه ماشینی:
در این راستا ضمن معرفی اجمالی برخی مفاهیم مرتبط ، این مسئله را بررسی میکنیم که سخن گویان زبان فارسی با چه هدف ارتباطیای از ساختار ماضی نقلی برای فرافکنی به زمان آینده بهره میجویند و چه عناصر واژگانی، دستوری و کاربردشناختی در این نوع کاربرد دخیل اند.
نتایج این بررسی حاکی از آن است که اصلیترین انگیزه فرد از فرافکنی ماضی نقلی به زمان آینده بیان قطعیت وقوع رخ داد مورد وصف است .
همچنین برای داشتن چنین کاربردی از ماضی نقلی از یک سو غالبا باید جمله به شکل مثبت به کار رود، از سوی دیگر وجود یک قید زمان که به بازه زمانی محدودی اشاره دارد و نیز دارای نقطه پایانی در آینده است ، الزامی است .
توانگر و عموزاده (٢٠٠٦) نیز فرافکنی اشاری زمان گذشته ساده به آینده در زبان فارسی را بررسی کرده و به این نتیجه رسیده اند که در تمامی موارد نقش بافت ، انگیزه های کاربردشناختی، عوامل اجتماعی و فرهنگی غیرقابل انکار است .
پژوهش حاضر نیز در تلاش است گونه ای از پدیده مذکور را که در آن فرافکنی ماضی نقلی به آینده در زبان فارسی مشاهده میشود، توصیف نماید چراکه به نظر میرسد سخن گویان زبان فارسی از امکان فرافکنی یک حوزه زمانی به حوزه دیگر به عنوان یک ابزار کاربردشناختی جهت نیل به اهداف ارتباطیشان بهره میجویند.
همان گونه که مشاهده میشود در این گفتگو نیز زمان ماضی نقلی برای اشاره به زمان آینده به کار رفته است .
٣-٣-٣- نمود و ویژگیهای نمودی علاوه بر وجود قید و قطبیت مثبت جمله ، نمود و ویژگیهای نمودی نیز در فرافکنی زمان ماضی نقلی به آینده تعیین کننده است : نمونه (٨) الف .