چکیده:
زیبایی دوستی و کمال جویی جزئی از جوهره ذاتی انسان است که در این میان اصل نیاز مکمل آن حسی است که قدرت خلق و آفرینش هنری را به اوج می رساند تا از این رهگذر موجبات پیدایی و پویایی فرهنگی فراهم شود.شاید فرش یا دقیق تر از آن قالی را نتوان یک کیفیت خالص و ناب هنری تلقی کرد، اما بی شک ویژگی های ذوقی و بصری خاصی که در این پدیده هست، آن را از مرتبه یک کالای صرفا تجاری و یا مادی به جایگاهی ارتقا می بخشد که جلوه گاه ذوق، اندیشه ، اعتقاد و آیین خاصی است. در واقع پشتوانه فکری و فرهنگی یک قوم در قالب این نقوش رمزی و صور مادین پیش روی ما نهاده می شود. در این رهگذر نقوش و طرح های اولیه که به ویژه در قالی ها و قالیچه های روستایی به چشم می خورد، محتوای ناب و خالص تری را از نظر مفاهیم سمبولیک درخود جای داده اندکه مستعد پژوهش و بررسی ژرف تری است.
Love of beauty and perfection is an inherent characteristic of human beings. The principle of “need” complements the sense that brings artistic creation in him to a peak، resulting in the formation and permanence of culture. The “carpet” may not represent a pure form of art، but it there is no doubt that its artistic and visual qualities put it beyond a mere commercial commodity and elevate it to the position of a work of art that embodies taste، thought، beliefs and a special custom. It presents the intellectual and cultural potentials of a people in the form of esoteric motifs and symbolic forms. The elementary motifs and patterns that are especially found in rural carpets and small carpets usually embody a purer content from the point of view of symbolic concepts that deserve a thorough investigation.
(
, 
, 
)
