چکیده:
موضوع این مقاله، حضور زن در جامعه اسلامی است. زن در سه حوزة علمی، اجتماعی
و اقتصادی مورد بحث قرار گرفته و رابطة بین نگاه حاکمیت اسلامی بر مبنای عمل به
سیرة نبوی و علوی و حضور اجتماعی زن و برعکس فاصلة حاکمان از عمل به سیره مورد توجه
این مقاله بوده است. نویسنده سعی داشته که بین آنچه در میراث و تمدن اسلامی که
حاصل عملکرد حاکمان است، با آنچه اصل اسلام و بر مبنای عمل به سیرة نبوی و علوی
است، فرق نهد. در نتیجه، حاصل پژوهش مبین عدم منع برای حضور اجتماعی زنان است و
با استناد به سیره، میتوان گفت، حضور زن در جامعة اسلامی مورد تأیید و تأکید بوده
است.
خلاصه ماشینی:
"تنها نگرانی پژوهشگران تاریخی این است که عصر تدوین در تاریخ اسلام، عصر اول عباسیان است و چگونه میتوان به نوشتههایی که توسط مخالفان امویان و علویان و هاشمیان و ایرانیان معارض سلطة عباسی، یعنی به وسیلة مؤلفان عباسی و در عصر عباسی تدوین شده اعتماد کرد؟ البته با استمداد از روش علمای حدیث و رجال و با بهرهگیری از شیوة تاریخی مورد قبول و استفاده از «علوم کمکی»[1]، پژوهشگران و مورخان به شیوه قابل اطمینانی در پژوهش منابع و تمیز صحیح و سقیم و کذب و صدق آن دست یافتهاند که اینجا نیازی به بیان آن نیست و آن دستاوردها اکنون به راحتی در اختیار دانش پژوهان قرار دارد.
طبیعی است که عنوان مخصص و مختص ، اجازة تعلیل اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و علمی در باب این افت و خیز را به ما نمیدهد و از سوی دیگر بیم آن هست که هدف اصلی پژوهش در لابهلای عوامل و اسباب منع و ردع و سد و حذف اجتماعی جامعة تاریخی اسلام، گم و یا کمرنگ شود، لذا از پرداختن به آن، جز در مواردی که به عصر صدر اسلام ـ عصر پیامبر تا عصر اول عباسی، حدود سال 200 هجری مربوط میشود، خودداری کردیم.
الف ـ منابع تاریخی: 1ـ کتاب «أخبارالوافدات من النساء علی معاویة بن أبی سفیان» اثر العباس بن بکار الضبیی (متوفای 222 هجری) از منابع دست اول تاریخ اسلام دربارة زنان است که خوشبختانه اخیرا توسط خانم سکینة شهابی در بیروت به چاپ رسیده است."