چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی الگودهی ویدئویی و زنده بر مهارت حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. بدینمنظور، 22 کودک مبتلا به اوتیسم در دامنۀ سنی هفت تا 13 سال در این پژوهش شرکت نمودند. شرکتکنندگان بهصورت تصادفی به سه گروه الگوی ویدئویی، الگوی زنده و کنترل تقسیم شدند و تکلیف موردنظر را در سه جلسۀ متوالی تمرین کردند. شایانذکر است که تکلیف بهکاررفته در این پژوهش، پرتاب کیسۀ لوبیا به وزن 100 گرم توسط شرکتکنندگان با دست غیربرتر به سمت هدفی بود که روی زمین قرار داشت. 10 دقیقه پس از آخرین بلوک اکتساب، شرکتکنندگان آزمون یادداری فوری را انجام دادند و 24 ساعت بعد نیز در آزمون یادداری تأخیری و انتقال شرکت نمودند. نمرات دقت افراد بهعنوان متغیر وابسته در آزمون تحلیل واریانس موردتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان میدهد که هر دو نوع روش ارائۀ الگو (ویدئویی و زنده) در یادگیری مهارت حرکتی مؤثر میباشد و تفاوتی بین این دو نوع روش وجود ندارد. دلیل احتمالی این نتایج میتواند وجود قید هدف تکلیف باشد.
The objective of this research was to examine the effectiveness of video and live modelling in developing motor skills in children with autism spectrum disorder. To do so, twenty-two autistic children (7-13 years of age) participated in this study. The task applied required the participants to throw a bean bag (100g) by their non-superior hand toward a target placed on the floor. The participants were divided randomly into video modelling, live modelling and control groups and practiced the target task for 3 consecutive sessions. Individuals was performed immediate retention test 10 minutes after the last block of acquisition. Also, 24 hours after they participated in delayed retention and transfer test. Accuracy scores of participants were analysed as dependent measure in ANOVA test. The results of this study showed that both modelling methods (live and video) are effective in motor skill learning and there is no difference between these two methods. The probable reason for these results could be the task goal constraints.
خلاصه ماشینی:
با توجه به مطالعاتی که درزمینۀ یادگیری مشاهدهای انجام شده است و نتایج مثبت این روش درمورد افراد عادی (11)، پژوهشگران همواره در پی این بودند که این روش آموزشی را درمورد کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم نیز بهکار گیرند.
شایانذکر است که نتایج پژوهشهای بعدی نشاندهندۀ برتری الگوی ویدئویی در یادگیری مشاهدهای نبود؛ بهعنوانمثال، ژنا و همکاران (12) در پژوهشی که بر روی رفتار عاطفی کودکان اوتیسم انجام دادند دریافتند که هر دو روش مدلسازی ویدئویی و زنده، پاسخهای عاطفی مناسبی را در افراد تحریم میکند و در اصل، تفاوتی بین این دو روش ارائۀ الگو وجود ندارد (12).
جدول 2ـ نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب برای مرحلۀ اکتساب {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} علاوهبراین، بهمنظور بررسی اینکه آیا الگودهی نسبت به عدم ارائۀ الگو باعث پیشرفت در مرحلۀ اکتساب شده است یا خیر، دادههای سه بلوک اول اکتساب در یک طرح تحلیل واریانس مرکب با 3×3 (بهترتیب گروه ویدئویی، زنده و کنترل و نیز بلوک اول، دوم و سوم اکتساب) موردتحلیل قرار گرفتند که در عامل آخر خود دارای اندازههای تکراری بودند.
Increasing social engagement in young children with autism spectrum disorders using video self-modeling.
Associate Professor of Motor Behavior, Ferdowsi University of Mashhad Received: 2015/11/08 Accepted: 2016/03/14 Abstract The objective of this research was to examine the effectiveness of video and live modelling in developing motor skills in children with autism spectrum disorder.
Keywords: Autism Spectrum Disorder, Live Modelling, Motor Skill, Video Modelling