چکیده:
با توجه به نقش تعیین‌کننده اعتماد در سازگاری کودکان و رفتارهای پرخطر، هدف پژوهش حاضر تعیین سیر تحولی اعتماد در نمونه‌ای از کودکان ایرانی بود. در مطالعه مقطعی حاضر، از میان جامعه آماری کلیه دانش‌آموزان دبستانی شهر تهران در سال تحصیلی ۹۳-۱۳۹۲، ۲۴۰ دانش‌آموز دبستانی در مقاطع مختلف تحصیلی اول تا ششم ابتدایی به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای در ۴ منطقه تهران انتخاب شدند. از آزمون‌های اتمام حجت و اعتماد و همچنین از آزمون سنجش خطرپذیری کودکان در موقعیت‌های اجتماعی برای بررسی سیر تحولی اعتماد استفاده گردید. اطلاعات گردآوری شده توسط شاخص‌های آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل آزمون‌های تحلیل واریانس یک‌راهه و چندراهه مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد که با افزایش سن میزان نرخ اعتماد نیز افزایش می‌یابد، همچنین نتایج نشان داد که با افزایش سن با افزایش خطرپذیری روبه‌رو هستیم، که نمایانگر ارتباط مثبت بین اعتماد و خطرپذیری در این کودکان میباشد. با توجه به نتایج پژوهش و مشاهده سیر صعودی میزان اعتماد و خطرپذیری در کودکان، لزوم توجه هر چه بیشتر به کودکان به‌عنوان جامعه آسیب‌پذیر در مقابل آسیب‌های احتمالی و رفتارهای پرخطر مشخص می‌شود.
خلاصه ماشینی:
Baumgartner, Heinrichs, Vonlanthen, Fischbacher & Fehr / / موردبررسی قرار نداده که میتواند کمک بسیاری در آشنایی هر چه بیشتر این مفاهیم در این سنین و طراحی مداخله ای پیشگیری و درمانی در این سن باشد، در این پژوهش بر آن شدیم تا به بررسی سیر تحولی اعتماد در نمونه ای کودکان ایرانی بپردازیم .
کودکی دوره ای است که خود از عوامل خطرساز برای شروع رفتارهای نابهنجار و پرخطر میباشد (اعظمی، طالع پسند، نطیفی، رحیمیان ، اسحاق ، ١٣٩٥؛ تشکری، کاظمی، هاشمی، ١٣٩٤)، بیشتر افراد اولین تجربه مصرف سیگار، الکل و مواد اعتیادآور را در دوران کودکی داشته اند (گان و اسمیت ٢، ٢٠١٠) تشخیص عوامل موثر و زمینه ساز خطرپذیری در کودکی بایستی اولین قدم در جهت کنترل ، پیشگیری و درمان بسیاری از رفتارهای پرخطر و اختلالات روان پزشکی ازجمله اعتیاد باشد (پدرسون ، مولینا، بلندیک و دواندان ٣، ٢٠١٢)، ما با افزایش خطرپذیری به موازات افزایش سن روبه رو هستیم ، خطرپذیری در دوره کودکی با فرارهای بیشتراز مدرسه ، درگیریهای بیشتر با والدین ، مصرف سیگار و بزهکاری همراه میباشد (گولو و داو٤، ٢٠٠٨) همین خطرپذیری در کودکان بعدها میتواند در نوجوانی ادامه پیدا کند و تبدیل به اولین علت مرگ ومیر نوجوانان شود (داهل ، ٢٠١١).
(
, 
, 
)
