چکیده:
هدف این مقاله بررسی نحوۀ اثرگذاری عوامل تعیینکنندۀ ریسکپذیری در صنعت بانکداری ایران با تأکید خاص بر متغیر ساختار مالکیت بانکها است. برای دستیابی به این هدف با استفاده از روش دادههای تابلویی، نحوۀ تأثیرگذاری متغیرهای مختلفی بر شاخصهایی از ریسک اعتباری و ثبات بانکها برازش شده است. یافتههای این مطالعه که از یک نمونه دادههای تابلویی شامل 18 بانک طی سالهای 1393 -1388 استفاده میکند، نشان میدهد بهطور کلی بانکهایی که دارای تمرکز مالکیت بالایی هستند، در معرض ریسک بیشتری قرار دارند. تمرکز مالکیت در بانکهای خصوصی باعث افزایش ریسک و کاهش شاخص ثبات شده و در بانکهای دولتی، موجب افزایش ریسک (مانند بانکهای خصوصی ولی با شدت کمتر) و افزایش شاخص ثبات (خلاف رفتار بانکهای خصوصی) میشود. همچنین سایر نتایج نشان میدهد که اندازۀ بانک، سودآوری، بهرهوری و نسبت حقوق صاحبان سهام به دارایی، روی ریسکهای اعتباری و ثبات بانکها، تأثیر معناداری دارند.
Abstract: The purpose of this paper is to examine the impact of the determinants of risk-taking in the banking industry in iran with a special emphasis on ownership structure variable.. To do so، a panel data set of 18 banks over the periods of 2009- 2014 is being collected and used. Using panel data estimation methods، indicators associated in credit risk and stability is regressed on ownership structure variable and a set of other explanatory and controlling variables. The findings showed that in general banks with high ownership concentration are at higher risk. Also، the concentration of ownership in private banks caused to increase the risk and at the same time reduce the stability indicator while state-owned banks show similarly، an increase in the risk but with less intensity and an increase in the stability contrary to private banks.
خلاصه ماشینی:
آنها برای سـنجش میزان ریسک بانک ها از متغیر نسبت وام های معوق به کل وام ها استفاده کرده اند و درجة تمرکـز مالکیت ، نوع مالکیت (دولتی یا خصوصی و خارجی یا داخلی )، اندازة بانک و درجة تمرکز بـازار را نیز به عنوان متغیرهای توضیحی در مدل تحقیق نام برده وارد کردند.
متغیر مستقل بعـدی در رابطـة ١، حاصـل ضـرب متغیـر مجـازی بانـک دولتـی (Dgov) در شاخص های تمرکز مالکیـت (Owc) اسـت کـه بـرای سـنجش تفـاوت اثـر سـاختار مالکیـت بـر ریسک پذیری در بانک های دولتی و خصوصی ، به صورت اثر متقابل ایـن دو متغیـر در مـدل وارد شده است .
اما از سوی دیگر، قدرت بازار در یک سیستم بانکی ممکـن اسـت باعـث بـه وجـود آمـدن انگیـزه هـایی بـرای کـاهش رفتـار ریسک پذیری از سوی بانک ها (به دلیل حفظ ارزش موقعیت انحصاری ) و همچنین امکان گزینش تسهیلات شود که کیفیت سبد تسهیلات بانک ها را افزایش می دهد (طوسی ، ١٣٨٤) و همچنـین بر اساس مطالعات تجربی انجام گرفته توسط ساپینزا (٢٠٠٤ )، کیلی (١٩٩٠) و گیلبـرت (٢٠٠٢)، معمولا رابطه ای منفی بین این متغیر و ریسک پذیری بانک ها انتظار می رود.
Ownership structure and risk- taking: Comparative evidence from private and state-controlled banks in China.
Journal of Banking & Finance, 34(2), 399-408.
Journal of Banking & Finance, 34(2), 399-408.
Journal of Banking & Finance, 34(2), 399-408.
Journal of Banking & Finance, 34(2), 399-408.
Journal of Banking & Finance, 34(2), 399-408.
Journal of Banking & Finance, 34(2), 399-408.
Journal of Banking & Finance, 34(2), 399-408.
Ownership structure and risk-taking behaviour in conventional and Islamic banks: Evidence for MENA countries.