چکیده:
تحولات منطقه ای در طول تاریخ به ویژه از اواخر قرن بیستم از مهم ترین عوامل تاثیرگذار در روابط ایران و
مصر بوده است که از این زاویه دو کشور در برخی مقاطع در مسیر یک رقابت قرار گرفته و گاهی اوقات نیز
هماهنگ عمل نموده اند. بی تردید یکی از عوامل اصلی تاثیرگذار بر این مناسبات وجود نهادی منطقه ای به نام شورای همکاری خلیج فارس متشکل از شش کشور عربی حاشیه جنوبی خلیج فارس بوده که از زمان
شکل گیری در سال 1981 میلادی و از ابتدای جنگ ایران و عراق همواره به عنوان یک عامل تاثیرگذار در این
میان عمل نموده است. پرسش اساسی مطالعه پیش رو این است که سیاست های امنیتی شورای همکاری خلیج فارس چه تاثیری بر تداوم چالش دیپلماتیک ایران و مصر داشته است؟ فرضیه پژوهش این است که چالش امنیتی کشورهای شورای همکاری یکی از عوامل اصلی به محاق رفتن مناسبات سیاسی دو کشور از زمان تاسیس این شورا بوده است. مقاله حاضر با رویکرد سطح تحلیل منطقه ای به عنوان یکی از روش های نوین مطالعه روابط کشورها انجام گرفته است. بر همین اساس به نظر م یرسد شناخت مسائل منطقه به درک بهتر مناسبات دو کشور کمک می کند.
خلاصه ماشینی:
Great Powers ایران و مصر و سطح تحلیل منطقه ای در درک معادلات سیاست خارجی کشورها که توسط کنت والتز ١ در دهه ١٩٧٠ و پس از آن باری بوزان از نظریه پردازان معروف امنیت که در این رابطه در مطالعات خود ملحوظ داشته اند، تکیه گاه مناسبی جهت تحلیل تحولات منطقه بر روابط دو کشور می باشد و به شکل بهتری می تواند در تبیین واقعیات این مناسبات مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.
در حالی که مصر در دوره مبارک در چارچوب ائتلاف محافظه کاری عربی متحد غرب در کنار کشورهای عرب خلیج فارس حضور داشت ، اکنون این نگرانی در رهبران خلیج فارس وجود دارد که مصر با تجدید روابط خود با جمهوری اسلامی ایران و یا حتی وارد شدن به روابطی راهبردی با ترکیه باعث تضعیف جایگاه شورای همکاری خلیج فارس در توازن قدرت جدید منطقه ای شود.
(عامری ، ١٣٩١) نتیجه گیری در نوشتار حاضر، تلاش بر این بود با استفاده از نظریه امنیت منطقه ای و بر مبنای ترتیبات امنیتی مورد نظر شورای همکاری خلیج فارس و واکنش این شورا در مقابل دیدگاه امنیتی جمهوری اسلامی ایران ، تصویری هرچند مختصر از اقدامات و راهبردهای آن در راستای سیاست واگرایی ایران و مصر طی سال های (٢٠١٥ ـ ١٩٨١) ارایه شود.
این روند بار دیگر ترتیبات امنیتی را به عنوان نخستین دغدغه این شورا مطرح نمود و با توجه به فرآیند تغییر در نقش منطقه ای مصر و احتمال تجدید روابط این کشور با ایران ، به نظر می رسد شورای همکاری و غرب درصددند تا سیاست خارجی مصر را بسان گذشته ، از طریق کمک های اقتصادی و نظامی ، تحت نفوذ قرار دهند.