لیما، آوازهای نامرئی؛ گزارشی از نخستین سالانه اجراهای بینارشته ای تهران خبر و گزارش

"تبادل آراء و همکاری میان هنرمندانی با ابزار بیانی متفاوت، از اوایل قرن بیستم در آوانگارد تاریخی اروپایی به‌چشم می‌خورد و جایگاه این ملاقات از دیرایام همواره صحنة اجرا و تئاتر بوده است. این تبادل، تجربه‌ای است برای رهایی از ایده‌های تک‌نفره و مونولوگ‌های متعصب، تمرینی است برای شنیدن دیگری در میدان (با همان ایدة آگورا در پولیس‌های یونانی)، با تعبیری امروزی شاید فورومی باشد که با نظرات کاربرانش رفته‌رفته در طی زمان شکل می‌گیرد. هر گروه متشکل از سه هنرمند در سه حوزه نمایش، موسیقی و تجسمی است و هریک از این گروه‌ها اجرایی پانزده‌روزه را به روی صحنه خواهند برد. در جهان آشوب‌زده این‌همه اطلاعات ‌ـ‌ کافی است هرکدام از نام‌ها را در شبکه جهانی جست‌وجو کنیم ‌ـ‌ هنرمند مسیری به‌دلخواه برمی‌گزیند، آزادانه بازتعریفش می‌کند و از ما می‌خواهد تا در این سفر همراه شویم. اشیاء صحنه نیز از کاربرد مرسوم‌شان خارج می‌شوند و در جایگاهی تازه ایفای نقش می‌کنند؛ برای مثال کتری برقی روی زمین به کرونومتر و آچارفرانسه به ابزاری برای تولید اصوات مرعوب بدل می‌شود."