خلاصه ماشینی:
"آیا میدانید بعضی به خیال اینکه قرآن از فهم بشر بالاتر است و فهم آن مخصوص اهل بیت است، از تدبر در آن میترسند، با اینکه خداوند دستور به تدبر داده است و در حدیث میخوانیم: «فمن زعم أن کتاب الله مبهم فقد هلک؛<FootNote No="376" Text=" المحاسن، احمد بن محمد بن خالد برقی، دارالکتب الاسلامیه، قم، 1371ش، ج1، ص270.
آیا میدانید گروهی به جای تدبر در قرآن و پیام و الهام گرفتن از آن و عمل به آن، به سراغ حواشی آن میروند و بیشتر عمر خود را صرف مباحث علوم قرآن مانند محکم و متشابه، ناسخ و منسوخ، تأویل، شأن نزول، تاریخ کتابت، تاریخ ترجمه، تاریخ تفسیر، طبقات مفسرین، تفاوت کتب تفسیری و امثال این بحثها میکنند؟ (البته بعضی از این بحثها نظیر بحث اعجاز و بحث سلامت از تحریف، ضروری است؛ اما صرف بیشتر عمر به این علوم مانند کسی است که به جای شنا در استخر، دور استخر میدود؟ 13.
آیا میدانید بعضی وارد گود عرفان، بعضی وارد تحقیق مفصل روی لغات، بعضی در مقام نقل شأن نزولهای متعدد و بعضی قرآن را به دون توجه به روایات معتبر رسیده از اهل بیت تفسیر میکنند؟ در حالی که خود قرآن به ما میفرماید: (و ما آتاکم الرسول فخذوه و ما نهاکم عنه فانتهوا(<FootNote No="379" Text=" حشر /7.
آیا میدانید در بسیاری از سخنرانیها، سهم تاریخ، تحلیل سیاسی، شعر و خواب و خطابه و روضه و امثال آن داده میشود؛ ولی سهم قرآن داده نمیشود، با اینکه خداوند به پیامبر میفرماید: سخنرانی تو باید دربارۀ بیان قرآن باشد؛ (لتبین للناس ما نزل إلیهم(<FootNote No="380" Text=" نحل/44."