خلاصه ماشینی:
از طرفی، باتوجه به ملاحظات اخلاقی در مسائل زیستمحیطی میتوان رویکردها و راهکارهایی برای حفظ محیطزیست و جبران خطاهای انسانی در پیش گرفت و از طرف دیگر کسانی که دغدغۀ زیست اخلاقی دارند با کمک این شاخه میتوانند بدانند اقتضائات اخلاق در حوزۀ محیطزیست (در ارتباط با طبیعت و سایر حیوانات) چیست.
درنتیجه با این معیار دربارۀ محیطزیست و ضرورت توجه به آن، بهخصوص حقوق نسل/نسلهای آینده در قبال محیطزیست، و تکلیف ما در قبال نسلهای آینده بحث میکند و این مسئله مطرح می شود که بههرحال آنچه ما در اختیار داریم فقط متعلق به ما نیست و ما حق استفادۀ انحصاری از آن نداریم و دیگران هم باید از آن برخوردار شوند.
در این صورت چه دلیلی دارد که ما این همه مراقب محیطزیست باشیم؟ تمام استدلال هایی که از منظر فایدهگرایی میشود مبتنی بر توجه به آینده است، ولی اگر آیندهای نباشد چه؟ این اشکالی است که به نظریۀ فایدهگرایی در محیطزیست وارد میشود و من پاسخ قانعکنندهای به آن ندیدهام.
کسی که از منظر فضیلتگرایی به محیطزیست میپردازد و در این زمینه تأمل نظری و اقدام عملی میکند اصلا برایش مهم نیست که پیامد این عمل چیست، بلکه میگوید خود این عمل برای من ارزشمند است.
از قوتهای بسیار مهم اخلاق فضیلت این است که بهنظر میرسد با کمترین متافیزیک و با بیشترین شهود میتواند انسانها را برانگیزد که به طبیعت توجه کنند.
این قانونی است که کسی به آن توجه نمیکند؛ یا مثلا بلندمرتبهسازی که پیامدهای زیستمحیطی فراوانی دارد.