چکیده:
از آنجا که بررسی و تحقیق در اسناد و متون ادعیه ماثوره از وظایف دانش حدیث شناسی است، این پژوهش معیارهایی از قبیل بررسی سند ادعیه و صحت انتساب آن به معصوم را بازشناسی نموده و به صورت تطبیقی متن برخی از دعاها را با توجه به نکاتی مانند سازگاری عبارات آنها با آهنگ کلی دعا وتوجه به معانی تعابیر آنها واکاویده، سپس با مقایسه برخی از آنها و بررسی مواردی همانند تقدیم و تاخیر عبارات، اسباب ورود و عدم نقل به معنا و توجه به سیاق یا سازگاری ادعیه با نص قرآن، روایات صحیح وتاریخ و کلام شیعی، به نقد آنها پرداخته است.نتیجه اینکه پس از نقل آرای گوناگون در بررسی یا عدم بررسی سند ادعیه و موضوع جواز یا عدم جواز نقل به معنا، ضرورت و اهمیت توجه به معیارهای از پیش گفته نمایان تر شده است.
Since the study and research on the chains of transmission (sanads) of the transmitted (ma’thūra) supplications are among the duties of ḥadīth studies، the present research has recognized some criteria such as the sanad examination of the supplications and the soundness of their attribution to the Infallibles and has comparatively delved into the text of some supplications with respect to some points such as the compatibility of their phrases with the overall tone of the supplication and by paying attention to the meaning of their phrases. Then، it has undertaken to critique them by comparing some of them and examining such instances as the priority and posterity of the phrases، the historical circumstances of the ḥadīth، non-paraphrasing، paying attention to the context the supplication or its conformity to the wording of the Qur’ān، the sound narrations، and the Shī‘a history and theology. The conclusion is that، after quoting various opinions on the study or lack of study of the sanad of supplications and the issue of permissibility or impermissibility of paraphrasing، the necessity and importance of paying attention to the above-mentioned criteria becomes more outstanding.
خلاصه ماشینی:
مبانی بازشناسی ادعیه مأثوره با تأکید بر دانش حدیث دکتر محمدرضا حاجی اسماعیلی 1 _ داود اسماعیلی 2 _ راضیه قناعتی 3 چکیده از آنجا که بررسی و تحقیق در اسناد و متون ادعیه مأثوره از وظایف دانش حدیثشناسی است، این پژوهش معیارهایی از قبیل بررسی سند ادعیه و صحت انتساب آن به معصوم را بازشناسی نموده و به صورت تطبیقی متن برخی از دعاها را با توجه به نکاتی مانند سازگاری عبارات آنها با آهنگ کلی دعا وتوجه به معانی تعابیر آنها واکاویده، سپس با مقایسه برخی از آنها و بررسی مواردی همانند تقدیم و تأخیر عبارات، اسباب ورود و عدم نقل به معنا و توجه به سیاق یا سازگاری ادعیه با نص قرآن، روایات صحیح وتاریخ و کلام شیعی، به نقد آنها پرداخته است.
موافقت محتوای دعا با قرآن مهمترین میزان برای شناخت روایات صحیح از مجعول، قرآن است که البته آگاهی از اعتبار ادعیه از طریق مطابقت با ظاهر آیات انجام میشود؛ برای نمونه در یکی از دعاهای ماه رجب که در مصباح بدون اسناد و در اقبال سید بن طاووس از حضرت حجت نقل شده و شروع آن با عبارت «اللهم یا ذا المنن السابغة والآلاء الوازعة » است، آمده: «و قدر فأحسن و صور فأتقن» (طوسی، 1411: 2/802؛ کفعمی، 1405: 293؛ سیدابنطاووس، 1409: 2/645).