چکیده:
هدف از انجام این پژوهش، بررسی مربوط بودن و تأثیرگذار بودن افشای ریسک در گزارشگری مالی می باشد. این پژوهش کاربردی بوده و طرح آن از نوع شبه تجربی و روش انجام کار، علی- پس رویدادی است. جامعه آماری پژوهش، شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و دوره زمانی پژوهش از ابتدای سال 89 لغایت پایان سال 92 می باشد. برای محاسبه برخی متغیرها از داده های سال های 88 و 93 نیز استفاده شده است. به منظور انتخاب مدل های رگرسیونی از آزمون های هاسمن و چاو استفاده شده است. در این پژوهش پیش بینی شد که افزایش سطح افشای ریسک می تواند مشکلات مربوط به نمایندگی و عدم تقارن اطلاعات را کاهش دهد. بر اساس آنچه که پیش بینی شده بود فرض شد که بین افشای ریسک و قابلیت پیش بینی قیمت سهام به وسیله تغییراتِ سود رابطه وجود دارد. همچنین پیش بینی شد که بین افشای ریسک و ارزش شرکت ها نیز رابطه وجود دارد. نتایج بیانگر این بود که رابطه معناداری بین سطح افشای ریسک شرکت ها و محتوای اطلاعاتیِ تغییراتِ سود وجود ندارد. همچنین بین افشای ریسک و ارزش شرکت ها رابطه معناداری مشاهده نشد. نامربوط بودن اطلاعات افشا شده و ناتوانی و عدم آگاهی سرمایه گذاران در تفسیر اطلاعات افشا شده، می تواند از مهمترین دلایل این نتیجه گیری باشد.
The purpose of this study is to investigate the effect of risk disclosure in financial reporting. The statistical society includes companies accepted in Tehran Stock Exchange (TSE)، and the time span of the study is from the beginning of 2010 up to the end of 2013. To calculate some variables، the data of years 2009 and 2014 have also been used. In this research، it was predicted that increasing the level of risk disclosure could reduce the problems of information asymmetry and agency conflicts for investors. Based on what was anticipated، it was assumed that there is a relationship between risk disclosure and stock prediction capability by earnings changes. It was also anticipated that there was a relationship between risk disclosure and the firm value. The results indicate that there is no significant relationship between the level of risk disclosure of firms and the information content of earnings changes. Also there was no significant relationship between disclosure risk and firm value. Disclosed information irrelevance and inability and lack of knowledge in the interpretation of the information disclosed to investors about risk items، could be the main reasons for this conclusion.
خلاصه ماشینی:
/ / راهبرد مديريت مالي دانشگاه الزهرا (س ) دانشکده علوم اجتماعي و اقتصادي سال پنجم ، شماره نوزدهم / زمستان ١٣٩٦ تاريخ دريافت :١٣٩٦/٠٦/٢٠ صص ٢٠٩-١٨٩ تاريخ تصويب : ١٣٩٦/٠٩/١٦ تأثير افشاي ريسک بر پيش بيني قيمت سهام به وسيله سود و ارزش شرکت ها 1 3 رسول برادران حسن زاده ٢و رامين محرومي چکيده هدف از انجام اين پژوهش ، بررسي مربوط بودن و تأثيرگذار بودن افشاي ريسک در گزارشگري مالي ميباشد.
Sengupta با استفاده از نتايج اين پژوهش ، قانون گذاران بازارهاي مالي و تدوين کنندگان استاندارهاي حسابداري ميتوانند از تأثير افشاي اطلاعات ريسک شرکت ها بر محتواي اطلاعاتي تغييرات سود (در پيش بيني قيمت سهام شرکت ها) آگاه شوند.
گزارش هاي مالي و غيرمالي که شرکت ها به صورت سالانه (و فصلي و چندماهه ) منتشر ميکنند (و درواقع با اين کار اقدام به افشاي اطلاعات مي نمايند) از مهم ترين منابع براي ارزيابي ريسک هايي است که شرکت ها با آن مواجه ميشوند و مورداستفاده سرمايه گذاران قرار ميگيرند.
يافته هاي پژوهش همچنين بيانگر اين بود که بين افشاي اختياري و ارزش سهام شرکت ها رابطه معناداري وجود ندارد.
نتايج نشان داد که سرمايه گذاران تحت تأثير ريسک هاي افشاشده شرکت قرار نميگيرند و درنتيجه رابطه معناداري بين سطح افشاي مديريت ريسک و حجم معاملات وجود ندارد.
(
, 
, 
)
