چکیده:
انصار نام گروهی از مسلمانان است که پیش از اسلام با نام اوس و خزرج در یثرب زندگی می کردند و به دلیل یاری پیامبر و دفاع از آن حضرت در مقابل دشمنان اسلام، از جانب رسول خدا(ص) به این لقب نامیده شدند. آنان مهاجرین را که از شکنجه اشراف قریش به یثرب هجرت کرده بودند و در راه اعتلای اسلام این فداکاری را کرده بودند، با آغوش باز پذیرا شدند. اگر چه بعد از رحلت پیامبر(ص) و در جریان سقیفه نقش برجسته انصار در دفاع جدّی از حقانیت خاندان پیامبر اشاره نشده است، ولی نشانه هایی چون رابطه مناسب آنان با بنی هاشم، حمایت و محبت نسبت به خاندان پیامبر(ص) در میان آنان، فراوان بودن یاران ائمه اطهار(ع) در میان انصار، ستایش اهل بیت(ع) از آنها، حضور پر رنگ ایشان در عرصه سیاسی حکومت حضرت علی(ع) و شرکت در نبردهای سه گانه آن حضرت، می توان تمایلات آن ها را به ائمه اطهار به خصوص امام علی(ع) را نتیجه گرفت. همچنین حضور انصار در سقیفه بنی ساعده در جهت مخالفت با خلافت حضرت علی (ع) نبود، بلکه ترس ایشان از حاکمیت سیاسی مهاجرین و به خصوص قریش بود. که با به خلافت رسیدن ابوبکر و جانشینان وی، عملا انصار در انزوای سیاسی قرار گرفتند. در این پژوهش با روش تحلیلی _ توصیفی و با تکیه بر منابع کتابخانه ای به دنبال بررسی دلایل گرایش و تمایل انصار به امام علی (ع) هستیم.
Ansar was applied to a group of Muslims who lived in Yathrib before Islam and were from Aws and Banu al-Khazraj tribes. Because they assisted the Prophet Mohammad (pbuh) and defended him against the enemies of Islam, the Prophet called them Ansar. They welcomed Muhajirun with open arms who had migrated to Yathrib due to tortures of Quraysh aristocrats and had done such sacrifice for the excellence of Islam. Although there has been no reference to the salient role of Ansar in seriously defending the Prophet's legitimacy after his death and in the Saqifah, but their tendencies toward Aeme Athar especially Imam Ali is obvious given their appropriate relationship with Banu Hashim, support and kindness towards the family of the Prophet, too many followers of Aeme Athar among Ansar, their admiration by Ahl al-Bayt, their serious attendance in political grounds of Imam Ali's government and attending in three battles. Likewise, Ansar attended in the Saqifah because of their fear from political governance of Muhajirun and especially Quraysh and not due to their opposition with Imam Ali's caliphate. Ansar were practically subjected to political seclusion when Abu Bakr and his successors became caliph. This study intends to explore the reasons of Ansar tendency towards Imam Ali by means of an analytical-descriptive approach based on historical study.
خلاصه ماشینی:
"پرسش مطرح در اینجا آن که چرا انصار پس از رحلت پیامبر مانند این زمان با امیرالمؤمنان(ع) همراهی نکردند تا آن حضرت بتواند از حق خویش دفاع کرده و مسیر رهبری سیاسی اسلام و جانشینی پیامبر منحرف نشود؟ و حتی وقتی که شبانه حضرت فاطمه(س) را به در خانه های آن ها برد و از آن ها یاری خواست پاسخ مثبت ندادند(طبرسی،1386،ج81:1) و چرا انصار خود به سقیفه شتافتند و پیش از مهاجران، انجمن تشکیل داده و درباره انتخاب خلیفه به مشورت نشسته و زمینه را آماده کردند تا رقبای امیرمؤمنان(ع) منظور خود را زودتر عملی سازند؟ در پاسخ به این سؤال باید گفت که انصار به هیچ وجه قصد نداشتند خاندان پیامبر(صلی الله علیه وآله) را از حقشان محروم کنند، بلکه آنان حرکات و فعالیت های قریش را، به ویژه در آخرین روزهای زندگی پیامبر، از جمله تخلف آنان از جیش اسامه و قضیه قرطاس و دوات تحت نظر داشتند و به یقین دریافته بودند که قریشیان نخواهند گذاشت حضرت علی(ع) زمام رهبری جامعه را در دست گیرد؛ چنان که براء بن عازب می گوید: بعد از رحلت پیامبر(صلی الله علیه وآله) مواظب بزرگان مهاجر بودم که چه کار می‌کنند، می ترسیدم که کار را از دست بنی هاشم به درکنند که ناگهان آن ها را گم کردم، به فاصله کمی شنیدم که جریان سقیفه پیش آمد، و ابوبکر را به خلافت برگزیده‌اند(تستری، بنابراین، آنان می‌خواستند با این کار از به قدرت رسیدن قریش ممانعت به عمل آورند و به گونه ای پیش دستی کرده باشند."
(
, 
, 
)
