رویکرد رویه قضایی در برابر:تعارض اراده ظاهری و باطنی مقاله

سازنده اصلی عقد نیروی اراده است؛ با این حالء اراده واقعی اشخاص به آسانی قابل دستیابی نیست: گاه اشخاص اراده واقعی خود را ابراز نمی کنند و گاهء آنچه در دل دارند را در ظاهر و قالبی متفاوت از آنچه مقصودشان است. می گذارند. در این دو جاء راهیابی به ضمیر اشخاص و آگاهی از مقاصد واقعی شان دشوار می شود. حال پرسش این است که کدام لراده را پاید ترجیج داد لراده واقعی طرفین عقد پا آن آراده ای که ابراز داشته اند؟ گرایش عمده در نظام حقوقی ما ترجیح اراده باطنی است اما مسالة اصلی روش دستیایی جه این اراده استه در این مسیرء ‌ روم توجه به ماهیت اموال موضوع معامله, قرائن پدید آمده در روابط طرفین، بهره گیری از عرف و حمل الفاظ به کار برده شده در عقد بر معنای عرفی آنها و نیز استناد به اصل صحت می تواند نقش به سزایی در تشخیص اراده واقعی طرفین عقد داشته باشد.