خلاصه ماشینی:
"بنابراین،اصل در درک معنی متن مقدس بر این است که معانی،سمبولیک و نمادین نیستند و زبان،زبان تمثیل و استعاره و مجاز نیست؛مگر آنکه قرائنی لفظی یا قرائنی دیگر در متن یا قرائنی صریح و قطعی و یقینی از عقل یا علم یا محکمات دیگر در متن مقدس و یا شرایط و موقعیت مخاطبان مستقیم آن بخش از متن(که وجود آن شرایط از نظر علی و تاریخی ثابت شده باشد)، عنی دیگری به جز معنی ظاهری و حقیقی به همان بخش از متن ببخشد و برای ما کشف کند که مخاطبان نخستین سخن قدسی نیز معنی آن بخش را به همین گونهء غیرظاهری در میافتهاند.
این واقعیتهای اسلامی از یک سو و رسم و رسومی که در میان مردم ایران از سوی دیگر وجود دارد،داستاننویس یا تاریخنگار دینی را نباید به اشتباه اندازد که در داستان یا نقلی تاریخی،زن یا مرد مسلمان را با لباسی تیره یا زن را با چهرهای بسته یا با باری از جهیزیه،در حال رفتن به سوی خانه شوهر،یا مشغول وظیفهای در خانه به عنوان واجب الهی ترسیم کند یا برای پیامبر،ائمه یا مسلمانی که از دنیا رفته است،مراسم سوم،هفتم یا چهلم بگیرد و یا به عنوان وظیفه و رسمی اسلامی،از خم شدن اصحاب و یاران و مردم در برابر پیامبر یا امامی سخن بگوید که بر مسند قدرت است یا..."