چکیده:
شد غیرمنتظره فعالیتهای حملونقل، پیامدهایی چون نرخ فزاینده تصادفات رانندگی، مصرف بیرویه منابع طبیعی و انرژی، آلودگی هوا و صدا را با خود به همراه داشته است که لزوم دستیابی به حملونقل پایدار را بیش از پیش آشکار کرده است. پژوهش حاضر با هدف اولویتبندی عوامل موثر در دستیابی به حملونقل پایدار شهر همدان با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش را 15 نفر از خبرگان حوزه حملونقل که با روش نمونهگیری گلوله برفی انتخاب شدند، تشکیل دادند. نظرات آنها با استفاده از پرسشنامه مقایسات زوجی گردآوری شد و سپس در نرمافزار اکسپرت چویس تجزیه و تحلیل شد. نتایج اولویتبندی عوامل موثر در دستیابی به حملونقل پایدار شهر همدان عبارتانداز: افزایش ایمنی و کاهش تصادفات، افزایش سهم استفاده از حملونقل عمومی، کاهش حجم ترافیک، بهبود دسترسی به مناطق اشتغال و مسکونی و دیگر مدلهای حملونقل، صرفهجویی در زمان سفر، دسترسی به پارکینگ، قابلیت پرداخت هزینههای حملونقل برای کاربران، افزایش مصرف انرژی جایگزین سوخت فسیلی و تجدیدپذیر و میزان کاهش آلودگی هوا
خلاصه ماشینی:
امروزه با مطرح شدن اقتصاد سبز و جلب توجهات جهانی به سوی آن ، توجه ویژه به بخش حمل ونقل به عنوان یکی از زمینه های اصلی این اقتصاد و هم چنین به عنوان مهم ترین آلاینده زیست محیطی ، در تدوین و توسعه سیاست های مرتبط با شکل گیری مفهوم شهر پایدار به یک ضرورت تبدیل شده است (یزدان پناهی و ملکی ، ١٣٩٠).
١. برگرفته از سایت پورتال جامع شهردار همدان مورخ ١٣٩٥/١٠/٧ پیشبرد حمل ونقل شهری به سمت پایداری ، ابتدا نیازمند شناسایی و اولویت بندی عوامل و مولفه های تأثیرگذار در دست یابی به حمل ونقل پایدار است ، لذا در این پژوهش سعی شده است تا با استفاده از دیدگاه کارشناسان و تحلیل سلسله مراتبی ١، به رتبه بندی این عوامل ، پرداخته شود، در واقع تحقیق حاضر به دنبال پاسخ گویی به این سوال است که مهم ترین عوامل اثرگذار در دست یابی به حمل ونقل پایدار شهر همدان کدام اند؟ پیشینه مطالعه افندی زاده و همکاران (١٣٩١)، در پژوهشی ، ابتدا با روش آنتروپی و مجموع ساده وزین شده ، شاخص ها را وزن دهی کرده ، که از بین آنها، شاخص های آلودگی هوا؛ دسترسی به کالاها، خدمات و فعالیت های موردنظر؛ تصادفات ؛ توزیع عادلانه امکانات و خدمات و رشد هماهنگ و الگوی تفکیک سفر پایدار، دارای بیشترین وزن در دست یابی به پایداری ، شدند و درنهایت ، با روش تاپسیس به اولویت بندی سیاست های حمل ونقل پایدار پرداخته و به این نتیجه رسیده اند که سیاست ایجاد تناسب و هماهنگی بین کاربری زمین و تسهیلات حمل ونقلی دارای بالاترین اولویت در بین دیگر سیاست ها است .