چکیده:
رخداد بزرگ ترین زمین لغزش دنیا بر سطح تاقدیس کبیرکوه در مسیر شبکه زهکشی رودخانه های سیمره و کشکان تغییرات محیطی وسیعی و دامنه داری را به جای گذارده است . مهم ترین تغییرات ناشی از این لغزش مسدودن شدن مسیر رودخان های سیمره و کشکان و تشکیل دو دریاچه با عنوان بزرگ ترین و پایدارترین دریاچه های سدی دنیا است . مطالعات زمین باستان شناختی منطقه با کمک ابزارهای فیزیکی و مفهومی، روش های آزمایشگاهی، نرم افزارهایی رایانه ی و نیز استفاده از روش تحلیل آمار خوشه ای منجر به شناخت لغزش های چهارمرحله ای در سطح تاقدیس کبیرکوه و متعاقب آن تشکیل دریاچه های چهارگانه در محدودة درة سیمره و دریاچه تک مرحل ای در محدودة دره کشکان شد؛ از دیگر نتایج این مطالعات آگاهی از وضعیت الگوهای استقراری محوطه های باستانی در هر یک از دوره های فراپارینه سنگی تا اسلامی در ارتباط با تشکیل این دریاچ ها و شناخت تغییرات مداوم الگوهای استقراری در ارتباط با نوسانات سطحی دریاچه های مذکور بود. براساس نتایج حاصل از تعیین سن رسوبات دریاچه ای، رخداد زمین لغزش اول کبیرکوه و تشکیل دریاچ های سدی سیمره و کشکان ٨٥٠٠٠ سال پیش بوده است . بنابراین از دوره پارینه سنگی میانی تا دوران اسلامی، الگوی زیستگاهی منطقه تابعی از تغییرات محیطی حاصل از رخداد زمین لغزش کبیرکوه و شکل گیری دریاچه های سدی بوده است .