چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایس های رابطه ی بهزیستی روانی با حمایت اجتماعی و
شادکامی در دانشجویان انجام شده است. نمونه این پژوهش شامل 150 نفر بودند که به صورت
تصادفی از بین دانشجویان دختر و پسر دانشکده علوم انسانی دانشگاه کاشان انتخاب شدند. برای
گردآوری داده ها از پرسشنامه های بهزیستی روانی ریف، حمایت اجتماعی ادراک شده و شادکامی
آکسفورد استفاده شد. پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین
بهزیستی روانی، حمایت اجتماعی و شادکامی رابطه وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون
نشان داد که حمایت اجتماعی و شادکامی پیش بینی کننده بهزیستی روانی می باشند ولی
شادکامی در پیش بینی کنندگی بهزیستی روانی نقش مهم تری ایفا نمود. به علاوه یافته ها نشان
داد که بین دانشجویان دختر و پسراز نظر بهزیستی روانی و حمایت اجتماعی تفاوت معنی داری
وجود ندارد ولی از نظر شادکامی تفاوت معنادار وجود دارد. به منظور ارتقای بهزیستی روانی و
سلامت دانشجویان بایستی شبکه های قوی از حمایت اجتماعی و ارتباطات بین فردی و برنامه های
شاد و مفرح از طریق برنامه های مختلف دانشگاهی ایجاد کرد.
خلاصه ماشینی:
"پژوهش های روی و همکاران ( ٢٠٠٦) نشان داده است که بین حمایت والدین و افسردگی نوجوانان رابطه ی منفی وجود دارد؛ به عبارت دیگر هر قدر حمایت والدین بیشتر باشد افسردگی در نوجوان کاهش و سلامت و بهزیستی روان او افزایش می یابد (نقل از سیاح سیاری ، و همکاران ، ١٣٨٩).
بنابراین ، هدف عمده پژوهش حاضر بررسی مقایسه ای رابطه ی بهزیستی روانی با حمایت اجتماعی ادراک شده و شادکامی در دانشجویان بود و در این راستا چند سوال طراحی و آزمون گردید.
در تبیین این یافته باید اشاره کرد که معمولا انسانها به دنبال شادمانی هستند و شادمانی اهمیت ویژه ای در زندگی مردم دارد (نقل از استادیان و همکاران ، ١٣٩٠)، در حالی که تجربه استرس ، احساس شادکامی را به طور معنی داری کاهش می دهد؛ یعنی هر چه افراد استرس بیشتری را تجربه نماید از میزان شادکامی او کاسته می شود و سلامت و بهزیستی روانی مورد تهدید قرار می گیرد و با افزایش سلامت و بهزیستی روان ، سطوح زیاد خود کار آمدی عمومی و احساس خوشحالی ، افزایش می یابد ( آلبر کتسن ، ٢٠٠٣).
در توضیح این مطلب می توان گفت که بهزیستی روانی از چند جهت اهمیت دارد: تأمین سلامت روانی ، جسمانی و افزایش طول عمر، اثبات ارزش شادکامی برای انسان ، حمایت اجتماعی ادراک شده مطلوب ، اندازه گیری شاخص کیفیت زندگی در کنار شاخص های اقتصادی و اجتماعی (دانیر و همکاران ، ٢٠٠٣) ."