چکیده:
ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺑﺮرﺳﯽ راﺑﻄﻪ ی ﺳﺒﮏ ﻫﺎی ﻓﺮزﻧﺪﭘﺮوری ، ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی و ﻫﻮش ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﺑﺎ اﻧﮕﯿﺰش ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﭘﺴﺮ ﺑﻮد. ﭘﮋوﻫﺶ از ﻧﻮع ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﻮد. ﻧﻤﻮﻧﮥ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ 200 داﻧﺶ آﻣﻮز ﭘﺴﺮ ﻣﻘﻄﻊ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ روش ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺧﻮﺷﻪای ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺣﻠﻪای از ﺑﯿﻦ دو دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﻧﺎﺣﯿﮥ 4 و 5 آﻣﻮزش و ﭘﺮورش ﺷﻬﺮ اﺻﻔﻬﺎن اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ وﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی ﺷﺮر و ﻫﻤﮑﺎران ، ﻫﻮش ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﭘﺘﺮاﯾﺪز و ﻓﺎرﻧﻬﺎم ، اﻧﮕﯿﺰش ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ واﻟﺮاﻧﺪ و ﺑﯿﺴﻮﻧﺖ ﺗﻮﺳﻂ داﻧﺶ آﻣﻮزان و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﺳﺒﮏ ﻫﺎی ﻓﺮزﻧﺪﭘﺮوری ﺑﺎﻣﺮﯾﻨﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺎدران ﺗﮑﻤﯿﻞ ﺷﺪ. در ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ﻫﺎ از آزﻣﻮن ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ و ﺗﺤﻠﯿﻞ رﮔﺮﺳﯿﻮن ﮔﺎم ﺑﻪ ﮔﺎم اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻧﺸﺎن داد ، از ﺑﯿﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ و ﻓﺮدی ، ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺳﺒﮏ ﻣﻘﺘﺪراﻧﻪ ، ﻫﻮش ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ و ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی ﺗﺒﯿﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪه ﻫﺎی ﻣﻌﻨﺎداری p<0/01 ﺑﺮای اﻧﮕﯿﺰش ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﭘﺴﺮان ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدات ﭘﮋوﻫﺸﯽ و ﻣﺸﺎوره ای ﻧﯿﺰ اراﯾﻪ ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﺳﺒﮏ ﻫﺎی ﻓﺮزﻧﺪﭘﺮوری ، ﻫﻮش ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ و ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی ﺑﺮ اﻧﮕﯿﺰش ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﻣﻮﺛﺮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﺎوران و ﻧﯿﺰ واﻟﺪﯾﻦ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺰاﯾﯽ در زﻣﯿﻨﻪ اﻓﺰاﯾﺶ اﻧﮕﯿﺰش ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ داﻧﺶ آﻣﻮزان دارﻧﺪ.
خلاصه ماشینی:
"نمونۀ مورد مطالعه ٢٠٠ دانش آموز پسر مقطع دبیرستان بود که به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای از بین دو دبیرستان ناحیۀ ٤ و ٥ آموزش و پرورش شهر اصفهان انتخاب شدند وپرسشنامه های خودکارآمدی شرر و همکاران ، هوش هیجانی پترایدز و فارنهام ، انگیزش پیشرفت تحصیلی والراند و بیسونت توسط دانش آموزان و پرسشنامه های سبک های فرزندپروری بامریند توسط مادران تکمیل شد.
شواهد پژوهشی زیادی (الیاس ، محی الدین ، نورالدین و چانگ (٢٠٠٩ ، Chong &Elias, Mahyddin Noordin ) ؛ چانگ و سالومون ( ٢٠١٠ ، solomon &Chong ؛ نقل از بختیارپور، حافظی و بهزادی ، ١٣٨٩ ) ؛ چمنس و گارسیا ، (٢٠٠١ ، Garcia &Chemens ) ؛ گرین ، میلر، گروسن ،داک و آکی (٢٠٠٢ ، Akeyok &Green, Miller, Growson, Duke ) در مورد رابطه ی خودکارآمدی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان وجود دارد.
در پژوهش هایی توسط پارکر، هوگان، استابورگ، اوکه و وود ( ٢٠٠٦ ، Wood &Parker, Hogan, Eastabrook, Oke )؛ ایزنبرگ، فابس ، گاتری و رایزر ( ٢٠٠٠ ، Reiser &Eisenberg, Fabes, Guthrie ) ؛ شولتز، ایزارد و بیر ( ٢٠٠٤ ، Bear &Schultz, Izard ) یافت شد که هوش هیجانی بالا پیش بینی کنندهی پیامد- های تحصیلی و اجتماعی مثبت دردانش آموزان میباشد.
یافته ی دیگر پژوهش نقش مثبت معنادار خودکارآمدی در پیش بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی نوجوانان پسر بود ، در توجیه این امر میتوان گفت دانش آموزان پسری که اعتماد به تواناییشان بیشتر است ترس از شکست کمتری دارند و در نتیجه انگیزه و انرژی بیشتری در امور تحصیلی خود دارند، این یافته همسو با یافته های پژوهش های چانگ و سالومون (٢٠١٠) ؛ چمنس و گارسیا (٢٠١٠) ؛ حبیبه و همکاران (٢٠٠٩) و گرین و میلر (٢٠٠٢) میباشد."