چکیده:
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر کاهش کمرویی دانش
آموزان دختر دبستانی انجام شد. روش پژوهش تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل
93 در دبستان های دخترانه - بود. بدین منظور از بین کلیه کودکان دختر که در سال تحصیلی 94
منطقه 4 شهر کرج مشغول به تحصیل بودند( 4725 کودک)؛ 30 کودک پایه پنجم به روش تصادفی
مرحله ای بعنوان نمونه پژوهش انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند.
سپس گروه آزمایش طی 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش مهارت های اجتماعی قرار گرفت،
پرسشنامه کمرویی بعنوان ابزار پژوهش در مورد هر دو گروه، قبل و بعد از پایان جلسات آموزشی مورد
استفاده قرار گرفت. یافته ها حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس
چندمتغیره نشان داد که بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون آزمودنی ها تفاوت معناداری وجود
دارد(p<1%)
به عبارت دیگر آموزش مهارت های اجتماعی بر کمرویی کودکان دبستانی موثر بوده و
موجب کاهش کمرویی شده است
خلاصه ماشینی:
"یافته ها حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون آزمودنی ها تفاوت معناداری وجود دارد(٠٠١>P )؛ به عبارت دیگر آموزش مهارت های اجتماعی بر کمرویی کودکان دبستانی مؤثر بوده و موجب کاهش کمرویی شده است .
اکبری کریزی(١٣٩٠) در پژوهشی به این نتیجه دست یافت که رابطه معناداری بین مهارت های اجتماعی، باورهای غیرمنطقی، و کمرویی وجود دارد و از روی نمرات مهارت های 1 social skills 2 Gresham 3 Aydogan 4 Collins اجتماعی و باورهای غیرمنطقی می توان نمرات کمرویی را پیش بینی کرد.
1 Self-concept 2 Assertive 3 Self efficacy 4 Fear 5 Caemmerer & Keith 6 Boss 7 Orzokan 8 Medlien براساس مطالب و پژوهش های فوق و با توجه به اهمیت و ارزش آموزش مهارت های اجتماعی با اهداف پیشگیرانه و ارتقاء سطح سلامت روان؛ میتوان گفت فقدان این مهارت ها باعث می شود که فرد در برابر فشارها و استرس ها به رفتارهای غیر مؤثر و پرخاشگرانه روی آورد.
آموزش چنین مهارت هایی در کودکان احساس کفایت ، توانایی مؤثر بودن، غلبه بر مشکل و افزایش و بهبود خودپنداره، توانایی برنامه ریزی و رفتار هدفمند و متناسب با مشکل را به وجود می آورد(لد، ٢٠٠٥) پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر کمرویی دانش آموزان دختر دوره ابتدایی انجام شد.
نتایج کلی به دست آمده در این پژوهش با پژوهش های اکبری کریزی،(١٣٩٠)، جمال زاده(١٣٩١) حیدری پور(١٣٩٠) و جهانی(١٣٩٠) که هر یک اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی را مورد بررسی و تأیید قرار داده اند و همچنین پژوهش کاممرر و کیت (٢٠١٥)؛ باس(٢٠١٠)، ارزوکان(٢٠٠٩)، شری(٢٠٠٩)؛ مدلین (٢٠٠٨)، کیت (٢٠٠٧)، هربرت (٢٠٠٥) همخوان و همسو است ."