چکیده:
در چند دهه اخیر توسعه صنعتی و گسترش بنگاهها در اندازههای مختلف سبب شکلگیری بخش صنعت با تاکید بر صنایع کوچک و متوسط و زودبازده و یا صنایع بزرگ در کشورهای مختلف شده است. بررسی وجود ارتباط میان اندازه بنگاهها و رشد اقتصادی میتواند بسیاری از سیاستهای مرتبط با حمایت از بنگاهها را تحت تأثیر قرار دهد. در این تحقیق اثر بنگاههای کوچک و متوسط در مقایسه با بنگاههای بزرگ بر رشد اقتصادی ایران طی سالهای 1366 تا 1393 بررسی شده است. برای این منظور با توجه به مدل رشد رومر (1990) و لی (2010) رشد اقتصادی تابعی از تعداد شاغلین، انباشت سرمایه فیزیکی، مخارج تحقیق و توسعه و تعداد بنگاههای کوچک و متوسط، و بزرگ در نظر گرفته شده است. برآورد مدل و تحلیل نتایج با استفاده از الگوهای هم انباشتگی و خودرگرسیون برداری حاکی از آن است که تعداد بنگاههای کوچک و متوسط و همچنین تعداد بنگاههای بزرگ اثر مثبت بر رشد اقتصادی ایران در دوره مورد بررسی میگذارند و اثر تعداد بنگاههای کوچک و متوسط بر رشد اقتصادی بیشتر از تعداد بنگاههای بزرگ است. دلیل آن از زود بازده بودن فعالیتها در بنگاههای کوچک و متوسط و همچنین وجود موانع بسیاری است که در رابطه با رشد بنگاههای بزرگ در اقتصاد ایران وجود دارد.