چکیده:
هدف: با توجه به ساختار بازار و ویژگی های کالای اطلاعاتی، روش های معمول قیمت گذاری برای کالاهای اطلاعاتی مفید نیست. بنابراین، راهبردهایی باید اتخاذ شود که متناسب با ویژگیهای این کالای خاص باشد. هدف این مقاله، معرفی و تشریح راهبردهای مناسب برای قیمت گذاری کالای اطلاعاتی است.
روش شناسی: مقاله حاضر، یک مقاله ی نظری است که با استفاده از روش کتابخانه ای انجام شده است.
نتیجه: به نظر می رسد راهبردهای تبعیض قیمتی و فروش بسته ای برای کالای اطلاعاتی بسیار کارا باشد. تبعیض قیمتی و انواع آن شامل تبعیض قیمت درجه اول، تبعیض قیمت درجه دوم و تبعیض قیمت درجه سوم؛ همچنین فروش بسته ای و انواع آن شامل فروش بسته ای بدون هزینه نهایی و فروش بسته ای با هزینه نهایی، مباحث این مقاله را تشکیل می دهند. چنین نتیجه گیری می شود که اگر راهبردهای گفته شده به درستی اجرا شوند، حداکثر سود برای تولیدکننده و حداکثر مطلوبیت برای مصرف کننده حاصل می شود و بازار کالای اطلاعاتی به بازاری کارا از نظر اجتماعی تبدیل می شود.
اصالت/ ارزش: این مقاله به طور تفصیلی به مبحث راهبردهای قیمت گذاری کالای اطلاعاتی پرداخته است. بنابراین، می تواند مورد توجه متخصصان علم اطلاعات، تولیدکنندگان کالای اطلاعاتی و علاقمندان اقتصاد اطلاعات قرار گیرد.
خلاصه ماشینی:
قیمتگذاری به طور ساده یعنی تعیین قیمت برای کالا یا خدمت (اسپینجیز و دو تویت<FootNote No="5" Text=" Spingies&amp;amp; du Toit.
انحصارگر در مورد رفتار خود در بازار دو تصمیم متفاوت پیش رو دارد: الف) میتواند قیمت کالای تولید شده را تعیین و مقدار فروش را برای به حداکثر رساندن سود، بر عهدۀ تابع تقاضا بگذارد.
شیوۀ رایج که در بین تولیدکنندگان انحصاری بدین صورت است که برای پوشش هزینههای ثابت و رسیدن به سود، قیمتی را بالای هزینۀ متوسط تعیین میکنند و این امر موجب میشود بخشی از مشتریان بالقوۀ خود را از دست بدهند.
میتوان گفت «رویکرد قیمتگذاری در بازار» کالای اطلاعاتی، به ویژگیهای رویکرد قیمتگذاری یکپارچه نزدیکتر است، لیکن در جهت حذف نارسایی پیشگفته و رسیدن به نقطه مطلوب کارایی اجتماعی، تولیدکنندگان کالای اطلاعاتی، به مشتریان و تمایل آنها به پرداخت<FootNote No="15" Text=" معادل Willingness To Pay (WTP) است و برابر با حداکثر مقداری است که شخص حاضر است درقبال دریافت کالا یا خدمات و یا پرهیز از موضوعات نامطلوب مثل آلودگی هوا، بپردازد (برگرفته از ویکیپدیای انگلیسی).
اساس راهبرد تبعیض قیمت در این است که تمایل به پرداخت مشتریان مختلف برای کالایی خاص یکسان نیست.
در واقع، تمایل به پرداخت این 20 نفر، برابر با 100 تومان است و آنها از خرید کالای مذکور، منفعتی معادل 100 تومان کسب میکنند، اگر کالا به قیمت 90 تومان عرضه شود، 50 نفر (20 نفر اول به اضافه 30 نفر دیگر) آن را خواهند خرید.