چکیده:
این سوال که «پژوهشها چگونه باید سازماندهی شوند؟» سژالی است که در دنیای
امروز برای مراکز سیاستگذاری 9 دولتها بسیار حائز اهمیت شدهاست. دولتها بودجة
نامتناهی ندارند تا بتوانند از همة پژوهشها حمایت کنند.ء درنتیجه به طرح و سامانهای
احتیاج دارند تا پژوهشهایی را که مستحق کمک مالی بیشتر هستند شناسایی کند. دانالد
گیلیس, استاد فلسفه و تاریخ علم و ریاضیات در کالج دانشگاهی لندن که کتاب فلسفة
علم درقرن بیستم وی به زبان فارسی ترجمه و منشر شده میکوشد تا با اتکا به تاریخ و
فلسفة علم به نقد دو نوع از این سامانهها بپردازد. سامانههایی که بیشباهت به وضعیت
مدیریت طرحهای پژوهشی در کشور مانیست. او درنهایت دو کار را به دولتها پیشنهاد
میدهد: اصل خودگزینی و بهادادن به آموزش. در این مقاله سعی شدهاست این کتاب
بهطور اجمالی معرفشی شود و در آخر نیز نقدهایی به آن وارد شدهاست.