چکیده:
پرداختن قرآن کریم به موضوع حجاب مانند اغلب مباحث اجتماعی، به شیوه تدریجی و براساس مبنای جامعهشناسانه است. خدای متعال بعد از بیان مباحث فطری و زیربنایی حجاب و فرهنگسازی مناسب، با اشاره به نوع ارتباط زن و مرد و دستور به حفظ فرج و چشم، به بیان چگونگی پوشش و محدوده آن میپردازد. یکی از مهمترین آیات حجاب، آیه 31 نور است که به مباحث جزئی پوشش زنان در برابر نامحرم اشاره دارد. این آیه با وجود تفاسیر متعدد، بهخاطر اطلاق برخی کلمات آن و عدم بیان مصادیق جزئی و روایات متفاوت، مورد مناقشه فراوان قرار گرفته است، بهویژه در قرون اخیر بهدلیل رواج فرهنگ غربی و نوع نگاه متفاوت به زنان، گروهی تفاسیر رایج پیرامون آیه و نوع پوشش زنان مسلمان را زیر سوال برده و با بیان شبهات، برداشتهای متفاوتی را از آیه ارائه کردهاند. این پژوهش با توجه به بیانهای متفاوت تفسیری و با در نظر گرفتن شبهات موجود، همراه با استفاده از روایات، آیه فوق را مورد بررسی قرار داده است.
خلاصه ماشینی:
"در این آیه مقداری از پوشش که دارای قدر مسلم است؛ مثل گردن، سینه و عورت، را بیان نموده اما چون مصادیق استثناء بیان نشده و در بیان مقادیر مشکوک، مانند مقداری از دست، پا و موی سر، سخنی گفته نشده است، آیه مورد نزاع واقع شده و برخی به اطلاق جمله استناد کرده و حد ضرورت را زینت ظاهر دانسته، گروهی نیز به تشخیص خود مقداری را بهعنوان زینت ظاهر بیان کرده و بقیه را به عادت و عرف جامعه سپردهاند و بعضی هم آیه را حمل بر استحباب کرده و با بیان شبهاتی حجاب مشهور را زیر سؤال بردهاند که ظاهرا سخنانشان خارج از مبانی تفسیری و حقایق ادبی است و گاهی لغات را براساس ریشه لغوی آنها و بدون توجه به معانی عرفی و مصطلح معنا کرده و گاهی هم بدون توجه به روایات ائمه^ به تفسیر آیه پرداختهاند، این در حالی است که با بررسی روایات مختلف پیرامون پوشش زنان، این نتیجه بهدست میآید که ائمه^، در بیان مصادیق زینت ظاهر و باطن، موی سر، ساعد و ساق را، که مورد شبهه بود، بهعنوان زینت باطن شمرده و پوشش آن را برای زن لازم میدانند."