چکیده:
بخش عملی عرفان، ساحت یافتههای رفتاری و تجربی یک عارف است که براساس منش سلوکانه در مسیر تعالی تهذیب نفس و تطهیر باطن و رسیدن به کنه هستی، استغراق در آن و شهود آن، به نوعی جهانبینی توحیدی به نام «وحدت وجود» منجر میشود که پایههای آن را تجربیات شهودی تشکیل داده است؛ ازاینرو، عرفای شهودی آن را با عنوان «وحدت شهود» خواندهاند؛ بهعبارتدیگر، در این نوع عرفان توحیدی، وحدت وجود شهودی، تجربه و اثبات میشود. نمود این نوع عرفان عملی و شهودی در آثار عارفی چون عطّار نیشابوری، در قالب غزلیّات دیوان وی مشهود است. با بررسی ابیاتی که این نوع جهانبینی را به تصویر میکشد، میتوان به چشمانداز روشنی از نگرش عرفانی عطّار دربارۀ مسئلۀ توحید دست یافت. عطّار نیشابوری در آینۀ غزلیّات خود که مبتنی بر تجربیات روحانی و در نتیجة احراز مقامات بالای عرفانی است، وحدت وجود خاصّ خود را که بینشی تلفیقی و از نوع شهودی آن است، مطرح میکند. در پژوهش پیشرو، به روش استقرایی- تحلیلی و با بررسی غزلیّات دیوان عطّار نیشابوری، به بازکاوی نوع نگرش وی و اثبات وحدت وجود شهودی این عارف موحد پرداختهایم.
خلاصه ماشینی:
نمودهاي عرفان عملي و وحدت شهود در ديوان عطّار نيشابوري * شيرزاد طايفي دانشيار گروه زبان و ادبيّات فارسي دانشگاه علّامۀ طباطبائي (از ص ٨١ تا ١٠٠) تاريخ دريافت مقاله : ١٣٩٦/٥/١٤، تاريخ پذيرش مقاله : ١٣٩٦/١٢/٢٣ چکيده بخش عملي عرفان ، ساحت يافته هاي رفتاري و تجربي يک عارف است که براساس منش سلوکانه در مسير تعالي تهذيب نفس و تطهير باطن و رسيدن به کنه هستي، استغراق در آن و شهود آن ، به نوعي جهان بيني توحيدي به نام «وحدت وجود» منجر ميشود که پايه هاي آن را تجربيات شهودي تشکيل داده است ؛ ازاين رو، عرفاي شهودي آن را با عنوان «وحدت شهود» خوانده اند؛ به عبارت ديگر، در اين نوع عرفان توحيدي، وحدت وجود شهودي، تجربه و اثبات ميشود.