چکیده:
اهداف هدف از پژوهش حاضر بررسی معنای زندگی و بهزیستی روانشناختی در سه گروه جوانان، بزرگسالان و سالمندان است.
مواد و روش ها در این پژوهش 215 نفر به صورت نمونهگیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب شدند. این تعداد عبارت بودند از: سالمندان بین 65 تا 80 سال (72نفر، 33/5 درصد)، بزرگسالان بین 26 تا 46 سال (59 نفر، 27/4 درصد) و جوانان با محدوده سنی 17 تا 25سال (84 نفر، 39/1 درصد). این افراد با استفاده از پرسشنامههای معنای زندگی استگر و بهزیستی روانشناختی ریف بررسی شدند.
یافته ها به منظور بررسی مقایسه گروههای سنی در مولفههای معنا و بهزیستی روانشناختی از تحلیل واریانس چندمتغیری(مانووا) استفاده شد. نتایج بهدستآمده از تحلیل نشان میدهد بین گروه سنی 17 تا 25، 25 تا 46 و 65 تا 80 سال، از نظر مولفههای وجود معنا، خودپذیری، روابط مثبت با دیگران، رشد فردی و زندگی هدفمند، تفاوت معنیدار وجود دارد. بر این اساس، مولفههای ذکرشده در سالمندان میانگین بالاتری دارند.
نتیجه گیری نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد عامل سن میتواند موجب افزایش معنای زندگی و بهزیستی روانشناختی شود. بنابراین میتوان دوران سالمندی را دوره بازنگری و ارزیابی خود دانست و آن را در ادامه راه زندگی، زمان رشد و شکوفایی و آرامش قلمداد کرد.
Objectives The present study aimed to examine the meaning in life and well-being of young, middle-aged, and older adults.
Methods & Materials In this research, a total of 215 participants including 84 young (aged 17-25 years), 59 middle-aged (aged 26-46 years), and 72 older adults (aged 65-80 years) were selected from Tehran city via purposive sampling. The instruments used in this study consisted of the meaning of life questionnaire and Ryffs Scales of Psychological Well-being.
Results The results of Mancova analyses showed significant differences between the three age groups. The older people had the most ability in the meaning in life, self-acceptance, positive relation with others, personal growth and purpose in life.
Conclusion Research findings indicate that age affects the meaning in life and well- being. So, elderly can be known as a self-awareness, development and relaxation.