چکیده:
این مقاله به بررسی جایگاه کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی در ارکان اصلی سازمان ملل متحد و میزان سهم و نقش آنها در تامین بودجه سازمان می پردازد. کشورهای عضو سازمان، بیش از یک چهارم اعضای سازمان ملل متحد را تشکیل می دهند و بالقوه می توانند نقش و نفوذ مناسبی در سازمان ملل داشته باشند. بررسی میزان حضور کشورهای اسلامی در مدت فعالیت بیش از 70 سال سازمان ملل متحد نشان می دهد که حضور و نقش آنها در برخی ارکان اصلی همچون دیوان بین المللی دادگستری، دبیرکلی ملل متحد و شورای امنیت متناسب با میزان جمعیت و وسعت این دولت ها نیست. از سوی دیگر، هرچند 57 کشور اسلامی عضو سازمان همکاری اسلامی درمجموع تنها حدود 6 درصد بودجه سازمان را تامین می کنند، اما نظر به اینکه 173 دولت عضو ملل متحد درمجموع تنها 15 درصد بودجه سازمان را در سال 2016 تامین کرده اند، درصد مذکور قابل توجه است. ضعف عمده کشورهای اسلامی آن است که آنها به مثابه یک هویت واحد در رقابت های انتخاباتی ارکان اصلی یا در دیگر فعالیت های سازمان شرکت نمی کنند، بلکه منافع فردی یا گروهی خاص خود را خارج از سازمان همکاری اسلامی دنبال می کنند.
The study of the status of OIC member states in the main organs of the United Nations and their contribution in the budget of the UN is the main subject addressed by this article. The member states of OIC make up more than a quarter of UN members and they could potentially have an appropriate role and influence in this organization. The evaluation of the presence of Islamic countries during more than 70 years of United Nations activities show that their presence and role in some main organs such as the International Court of Justice, the UN Secretary General and the Security Council are not commensurate with the population and the size of these countries. On the other hand, however, 57 Islamic countries totally account for only about 6 percent of the budget of the Organization of Islamic Cooperation Organization 173 United Nations member states in 2016 provided 15 percent of the budget of this organization, this percentage is significant. The major weakness of Islamic countries is that they do not participate as a single whole in competition for positions or in other activities of the organization but they pursue their own particular interests within the OIC individual or group outside of the OIC to follow.
خلاصه ماشینی:
بررسي ميزان حضور کشورهاي اسلامي در مدت فعاليت بيش از ٧٠ سال سازمان ملل متحد نشان مي دهد که حضور و نقش آنها در برخي ارکان اصلي همچون ديوان بين المللي دادگسـتري، دبيرکلـي ملل متحد و شوراي امنيت متناسب با ميزان جمعيت و وسعت ايـن دولـت هـا نيسـت .
از سوي ديگر، هرچند ٥٧ کشور اسلامي عضو سـازمان همکـاري اسـلامي درمجمـوع تنهـا حدود ٦ درصد بودجه سازمان را تأمين مي کنند، اما نظر به اينکه ١٧٣ دولت عضـو ملـل متحد درمجموع تنها ١٥ درصد بودجه سازمان را در سال ٢٠١٦ تأمين کرده انـد، درصـد مذکور قابل توجه است .
com فصلنامه سازمان هاي بين المللي، سال دوم ، شماره هشتم ، پاييز ١٣٩٨، صص ١٠٤-٧٩ مقدمه تمامي ٥٧ کشور عضو «سازمان همکاري اسلامي ١» (بـه جـز فلسـطين ) در سـازمان ملل متحد عضويت دارند.
براي مثال شوراي وزيران امور خارجه کشورهاي اسلامي در اجـلاس سـيوششـم خود در دمشق در سال ٢٠٠٩ ازجمله تصميم گرفت که از انتخاب نيجريه به عنـوان عضو غيردايم شوراي امنيت در مهرومـوم هـاي ٢٠١١-٢٠١٠ در انتخابـاتي کـه در اجلاس شصت وچهارم مجمع عمومي سازمان ملـل متحـد در سـال ٢٠٠٩ برگـزار شد، حمايت کند و همين امر موجب انتخاب آن نيجريه شد.
اين شرايط حصري هستند و دولت هاي عضو ملل متحد حـق گسـترش ايـن شروط را ندارند، اما در تطبيق وضعيت دولت متقاضي با شرايط عضويت ، دو رکن مربوطه سازمان (شوراي امنيت و مجمع عمومي) و درواقع دولـت هـاي حاضـر در آن ارکان از قدرت صلاحديد بـالايي برخـوردار هسـتند و ديـوان اعـلام کـرد کـه نميتواند از اين رهگذر بر حق رأي دولت ها کـه موضـوعي ذهنـي اسـت ، اعمـال کنترل کند.