نگاهی به موصوف صدق و کذب مقاله

دو واژة «صدق» و «کذب» از مفاهیم وصفی هستند که متعلق خود شان را توصیف می‌کنند. در محاورات عادی و عمومی و نیز تا حدودی در مباحث علمی, الفاظی چون «جمله» «باور» «گزاره» و «قضیه» به عنوان متعلق و موصوف این دو واژه استعمال می‌گردد. روشن است که به طور کلی» کاربرد عمومی واژه‌ها در مسائل علمی و تحقیقی چندان مطلوب نیست و پیامدهای نادرستی را به دنبال دارد. لذا ضرورت دارد که جایگاه مفاهم و واژه‌ها دقیقا مشخص گردد. بنابراین» بحثی که مطرح می‌گردد این است که واژه‌های «صدق» و «کذب» کدام یک از واژه‌های «جمله» «باور» «گزاره» و «قضیه» را توصیف می‌کنند. در این نوشتار بعد از بررسی تعاریف و بیان فرق این واژه‌هاء با نگاه معرفت‌شناسانه, «قضیه» به عنوان حامل و موصوف صدق و کذب به اثبات می‌رسد.