چکیده:
فقهای مذاهب پنجگانه اسلام اتفاق نظر دارند که نامسلمانان نمیتوانند در شهرهای نوبنیاد اسلامی، مکانی برای عبادت خود بسازند. در شهرهایی هم که با صلح به تصرف مسلمانان درآمده است، فقها اتفاق دارند که نامسلمانان میتوانند در قبال پرداخت مالیات، معبدی برای خود احداث کنند و معابد قدیمی آنان نیز نباید تخریب شود. اختلاف فقها در احکام مربوط به احداث، ابقا یا تخریب معابد در شهرهای مفتوحة عنوة، جزیرةالعرب و حجاز و احکام مربوط به توسعه و تجدید بنای معابد است که معرکه آرا قرار گرفته است. در منع احداث معبد در شهرهای مفتوحة عنوة، علمای چهار مذهب، موافقاند و جمهور فقهای مالکیه برخلاف آنها به شرط جزیه و اذن امام، قائل به جواز هستند؛ ولی در ابقا یا تخریب معابد، نظر غالب در میان مذاهب، جایزنبودن تخریب است، چنانکه درباره توسعه و تجدید بنای معابد نیز نظر برخی فقهای شافعیه و مالکیه بر جایزنبودن است.
خلاصه ماشینی:
: ابن عابدین، حاشیة رد المختار علی الدر المختار، ج4، ص203؛ الکلبی الغرناطی، محمد بن أحمد، القوانین الفقهیة، ص105؛ الأنصاری السنیکی، زکریا بن محمد، أسنی المطالب فی شرح روض الطالب، ج4، ص219؛ ابن قیم الجوزیة، محمد بن أبی بکر، أحکام اهل الذمة، ج3، ص1178؛ ابن قدامة المقدسی الدمشقی، عبدالله بن أحمد، الشرح الکبیر علی متن المقنع، ج10، ص618؛ النجفی، محمد حسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج21، ص280؛ المحقق حلی، جعفر بن الحسن، شرائع الاسلام فی مسائل الحلال والحرام، ج1، ص341؛ الطوسی، محمد بن الحسن، المبسوط فی فقه الامامیة، ج2، ص45؛ الحلی، الحسن بن یوسف، تذکرة الفقهاء، ج9، ص300؛ الکرکی (المحقق الثانی)، علی بن الحسین، جامع المقاصد فی شرح القواعد، ج3، ص456؛ مکی العاملی (شهید الأول)، محمد بن جمال الدین، الدروس الشرعیة فی فقه الامامیة، ج1، کتاب الجهاد، ص10؛ موسوی خمینی، روحالله، تحریر الوسیلة، ج2، ص504؛ جماعة من العلماء، الموسوعة الفقهیة الکویتیة، ج38، ص150.
: ابن قیم الجوزیة، محمد بن أبی بکر، أحکام اهل الذمة، ج3، ص1178؛ الأنصاری السنیکی، زکریا بن محمد، أسنی المطالب فی شرح روض الطالب، ج4، ص220؛ ابن قدامة المقدسی الدمشقی، عبدالله بن أحمد، الشرح الکبیر علی متن المقنع، ج10، ص619؛ مکی العاملی (شهید الأول)، محمد بن جمال الدین، الدروس الشرعیة فی فقه الامامیة، ج1، کتاب الجهاد، ص10؛ موسوی خمینی، روحالله، تحریر الوسیلة، ج2، ص504؛ جماعة من العلماء، الموسوعة الفقهیة الکویتیة، ج38، ص150.