داستان ایرانی؛ چهار راه نقاشی ادب و هنر

"اول پاییز رفتم به حیاط خانه‌ی خالی پدری و نشستم کنار درخت پرتقال کوچک توی حیاط که حالا از همیشه‌ سرحال‌تر بود و کمی بعد، میوه‌هایش که تازه داشتند نارنجی می‌شدند، می‌رسیدند. پیش از این اتفاق هم دنبال کار می‌گشتم و چند ماهی توی یک کارخانه کار کرده بودم اما بعد از آن، باید می‌رفتم سراغ کار دیگری چون همه‌جا تعطیل شده بود. کاغذ را از سوراخی دکه هل دادم جلویش و او اول به من نگاهی کرد و بعد که نامه را خواند، چیز دیگری رویش نوشت و گفت بروم چهارراه نقاشی و خودم را به دکه‌ی آن‌جا معرفی کنم. کمی بعد که مجری رادیو حرفش را تمام کرد و موسیقی شروع شد، مینا هم از خودش صداهایی درآورد و او آرام پرسید با دستکش هم نمی‌تونی کار کنی؟ به دست‌پوش‌هایم نگاه کردم و گفتم می‌تونم."