چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، کاربرد الگوی ریاضی برای پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر پایه چهارم مدارس دولتی شهرستان بروجن بر اساس جو سازمانی و رضایت شغلی معلمان است . جامعه آماری این پژوهش را معلمان پایه چهارم مدارس دخترانه دولتی روستایی شهرستان بروجن تشکیل میدهد که تعداد آنها ١١٧ نفر بودند و بدلیل تعداد کم معلمان روش سرشماری بکار گرفته شد. جو سازمانی مدارس از طریق پرسشنامه جو سازمانی هالپین و کرافت و رضایت شغلی آنان از طریق پرسشنامه استیفن رابینز مورد سنجش قرار گرفت میانگین معدل دانش آموزان هر معلم به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی بکار رفته است . نتایج تحلیلهای رگرسیون چند گانه ، حاکی از آن بود که رضایت شغلی از طریق دو متغیر جو سازمانی (بی علاقه گی، روحیه گروهی) قابل پیش بینی و بیشترین اثر مستقیم معنادار بر رضایت شغلی را بی علاقه گی دارد و پیشرفت تحصیلی از طریق رضایت شغلی معلمان وچهار متغبر جو سازمانی (بی علاقه گی، روحیه گروهی، نفوذ، مزاحمت ) قابل پیش بینی می باشد. روحیه گروهی بیشترین اثر مستقیم بر پیشرفت تحصیلی را دارد. از ترکیب دو معادله رگرسیون میتوان به این نتیجه رسید که روحیه گروهی و بی علاقه گی علاوه بر اینکه رابطه مستقیم با پیشرفت تحصیلی دارند از طریق متغیر رضایت شغلی هم با پیشرفت تحصیلی ارتباط دارند و رضایت شغلی میتواند متغیر واسطه برای پیش بینی پیشرفت تحصیلی از طریق ابعاد جو سازمانی باشد.
خلاصه ماشینی:
"<رجوع شود به تصویر صفحه> خلاصه تحلیل واریانس که نسبت به دست آمده ٦٧/٠٦٣ در سطح آلفای ٠/٠٥ معنی دار است ؛ بنابراین میتوان قضاوت کرد که بین مولفه های جو سازمانی، رضایت شغلی (نمره کل ) و پیشرفت تحصیلی ارتباط معنی داری وجود دارد و حداقل یکی از ضرائب رگرسیون معنی دار است ضرائب متغیرهای مستقل ، مولفه های جو سازمانی و رضایت شغلی در ستون بتا ارائه شده است با استفاده از این ضرائب ، معادله رگرسیون به صورت زیر برآورد میشود: (نفوذ) ٠/٢٣٢+ (بی علاقه گی) ٠/٠٠٨ - (مزاحمت ) ٠/٢١١- (روحیه گروهی) ٠/٣٢٦+ (رضایت شغلی) ٠/١٤٤ + ١٩/٨٦٣=پیشرفت تحصیلی <رجوع شود به تصویر صفحه> در این مدل ، ضریب رضایت شغلی ٠/١٤٤ ضریب روحیه گروهی (٠/٣٢٦)، ضریب نفوذ (٠/٢٣٢) حاکی از این است که با تغییر یک واحد در متغیر رضایت شغلی، روحیه گروهی، نفوذ مقدار پیشرفت تحصیلی به ترتیب ٠/٠،٢٣٢/٠،٣٢٦/١٤٤ برابر افزایش می یابد با این حال در خصوص ضرایب مولفه های بی علاقه گی و مزاحمت که به ترتیب ٠/٠٠٨- و ٠/٢١١- می باشد که با تغییر یک واحد در این متغیرها مقدار پیشرفت تحصیلی به ترتیب ٠/٠٠٨- و ٠/٢١١- برابر کاهش می یابد.
در هر حال با مراجعه به آماره و سطح معناداری آن میتوان قضاوت کرد که تنها متغیرهای رضایت شغلی و مولفه های جو سازمانی (مزاحمت ، بی علاقه گی، نفوذ، روحیه گروهی) با پیشرفت تحصیلی همبستگی معنادار دارند و میتواند پیش بینی کننده باشند؛ بنابراین این یافته بدین معنی نیست که سایر مولفه ها به تنهایی یا همراه با متغیرها، پیش بینی کننده خوبی برای پیشرفت تحصیلی نیستند بلکه تنها به این معنی است که این متغیرها به طور معنی دار در این مدل نقش معنی دار ندارند."