چکیده:
از جمله ویژگیهای شاخص قیام امام حسین علیه السلام ، خونین شدن این قیام با خون مطهر شهیدان، بهویژه حضرت علی اصغرعلیه السلام است. بر اساس نقل مقاتل و کتابهای تاریخی و مفاد زیارتنامهها، امام حسین علیه السلام در روز عاشورا خون زخم و جراحت خویش را به آسمان پاشید و صورت مبارکش را با آن رنگین کرد. همچنین خون علی اکبر علیه السلام و علی اصغر علیه السلام را نیز به هنگام شهادت به آسمان پاشید و قطرهای از آن خونها به زمین بازنگشت. بر این خونین کردن صحنه شهادت بهترین عزیزان از سوی امام حسین علیه السلام ، بهویژه علی اصغر علیه السلام منطق و اهدافی حاکم است. نوشتار پیش رو با روش توصیفی _ تحلیلی و شیوه کتابخانهای، به کشف این منطق خون میپردازد.
خلاصه ماشینی:
"<H3>د) اصابت تیری بر دهان امام( و پاشیدن خون به آسمان</H3> ابناثیر _ مورخ اهل تسنن _ اصابت تیر بر دهان مبارک امام حسین( و پاشیدن خون خود را به آسمان اینگونه گزارش میکند: اشتد عطش الحسین( فدنا من الفرات لیشرب، فرماه حصین بن نمیر بسهم فوقع فی فمه، فجعل یتلقی الدم بیده ورمی به إلی السماء، ثم حمد الله وأثنی علیه، ثم قال: اللهم إنی أشکو إلیک ما یصنع بابن بنت نبیک، اللهم أحصهم عددا، واقتلهم بددا، ولا تبق منهم أحدا.
<H2>پاشیدن خون حضرت علی اکبر( به آسمان </H2> علی اکبر( _ بزرگترین پسر امام حسین( _ از نظر صورت و سیرت و سخن گفتن، به حدی شبیه پیامبر خدا( بود که هر کس شوق دیدار پیامبر( را داشت، به او مینگریست؛ چنانکه پدر بزرگوارش طبق نقلی، هنگام رفتن وی به میدان نبرد فرمود: خداوندا!
قال: فجعل الحسین( یأخذ الدم من نحره ولبته فیرمی به إلی السماء فما یرجع منه شیء، ویقول: اللهم لا یکون أهون علیک من فصیل؛ (مجلسی، 1403: 45/47) در مقاتل الطالبیین از مورع بن سوید بن قیس نقل شده است: یکی از حاضران در کنار حسین( برایمان گفت: همراه حسین( پسر خردسالش (علی اصغر) هم بود که تیری آمد و در گلویش نشست.
ایشان در روز عاشورا از راههای مختلف، این منطق را به جهانیان منتقل کرد که قیام ایشان، برای حفاظت از اسلام است که حتی در این راه خون طفل شیرخوار خود را فدا میکند و آن را به عنوان ودیعهای به آسمان میسپارد که این عمل صالح، مایه عزت اسلام و زنده نگه داشتن دین اسلام شد."