چکیده:
امروزه، هوش هیجانی به یکی از ابزارهای محبوب در سازمانها تبدیل شده است که هنوز هم نیاز به تحقیقات تجربی در مورد آن احساس میشود. سرمایه اجتماعی را میتوان چارچوب زیر ساختی برای بهبود عملکرد سازمانی دانست، همچنین سرمایه اجتماعی بستر مناسبی را برای بهرهوری نیروی انسانی در سازمانهای مختلف فراهم میآورد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی رابطه بین هوش هیجانی، سرمایه اجتماعی با عملکرد سازمانی است. روش تحقیق مطالعه از لحاظ نتیجه کاربردی و از نظر هدف توصیفی بوده و به روش پیمایشی انجام پذیرفته است. کلیه کارکنان اداره کل سازمان آموزش و پرورش شهر ارومیه به تعداد 400 نفر جامعه آماری این پژوهش را تشکیل میدهند که ١05 نفر از آنها با استفاده از فرمول کوکران به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. به منظور گردآوری دادههای میدانی از پرسشنامه و برای تجزیه و تحلیل دادههای تحقیق از مدلسازی معادلات ساختاری بر اساس نرمافزار Smart-Plsاستفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد که بین هوش هیجانی و سرمایه اجتماعی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بنابراین هر چه هوش هیجانی کارکنان افزایش یابد، سرمایه اجتماعی سازمان نیز افزایش خواهد یافت، همچنین سرمایه اجتماعی تأثیر مثبت و مستقیم بر عملکرد سازمانی گذاشته است.
خلاصه ماشینی:
بررسی تاثیر هوش هیجانی برعملکرد سازمانی با توجه به نقش میانجی سرمایه اجتماعی (مورد مطالعه : ادارة کل آموزش و پرورش ارومیه ) سید محمد طباطبایی نسب ١، هوشمند باقری قره بلاغ ٢ چکیده امروزه ، هوش هیجانی به یکی از ابزارهای محبوب در سازمان ها تبدیل شده است که هنوز هم نیاز به تحقیقات تجربی در مورد آن احساس میشود.
مطالعات نشان داده است که مدیرانی در رقابت موفق خواهند بود که بتوانند به طور اثر بخش با منابع انسانی خود ارتباط برقرار کنند، بلکه در این زمینه هوش هیجانی به عنوان یک مؤلفه میتواند در روابط مدیران با اعضای سازمانی نقش مهمی ایفا کند.
Levin & cross بنابراین فرضیات زیر پیشنهاد میشود: فرضیه اول ): بین هوش هیجانی کارکنان و سرمایه اجتماعی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.
این پژوهش با هدف بررسی رابطه هوش هیجانی، سرمایه اجتماعی با عملکرد سازمانی بین کارکنان اداره کل سازمان آموزش و پرورش شهر ارومیه انجام گرفت .
نتایج آزمون فرضیه اول نشان میدهد که بین هوش هیجانی و سرمایه اجتماعی تأثیر مستقیم وجود دارد که این مطالعه با یافته های پژوهش بخشنده و همکاران (١٣٩٣)، عبدالهی و همکاران (١٣٩١)، فیضی و عابدینی (١٣٨٩)، بروکس و نافوخو (٢٠٠٦)، همخوانی دارد.
(2007), Organizational social capital and public service performance, Presented in 9th Publice Management Research Conference, Tucson: university of Arizona, pp: 1-41.