چکیده:
قرض و بدهی شخصی, بخش ناگزیر یک نظام مالی است. اسلام به عنوان یک
دین جامع. دارای آبات. روایات و مباحث فقهی گستردهای در زمینة معاملات و
مسائل مالی است. لذا در زمیدة مدیریت قرض و بدهی. باید دارای یک نظام
منسجم باشد که در قالب آن. نیازهای بدهکار و طلبکار به خوبی پاسخ داده
شده و حقوق آنها نیز کاملا استیفا شود. گیرندة وام. نبازمند صدقه نبست و تنها
تا زمان کسب درآمد در آینده. به دنبال پوشش دادن کسری درآمد خود است.
دهنده وام نیز به دبال انفاق بخشی از ثروت خود. در قالب دادن قرص الحسنه
به نیازمندان است. مقاله حاضر با تحلیل محتوای مضمونی ۱۹۷ رولیت مرتبط
با مدیریت بدهی از کتاب جامع احادیث شیعه. به این نتیجه میرسد که اسلام، چارچوب لازم برای مدیریت مطلوب بازار قرض و بدهی را با جزئیات زیاد یشبینی کرده است و کلید آن را، تسویه به موقع و کامل بدهی می داند.
خلاصه ماشینی:
"آیا دین مبین اسلام، اجازۀ قرض کردن را میدهد و اگر پاسخ مثبت است، در چه شرایطی؟ و در حالت کلیتر، دین جامع اسلام، چه الگویی برای مدیریت بدهی شخصی در نظام اقتصادی خود دارد؟ بدهی در نظام اقتصادی غرب، دارای اهمیت بسیار زیادی است و یکی از کارکردهای اصلی آن، تأمین مالی مخارج افراد است که خود، موتور محرکۀ اقتصاد غرب به شمار میآید.
مقدم، جانیپور و خلیلی (1396)، در مقالۀ خود تحت عنوان «الگوی بازار قرضالحسنه براساس تحلیل محتوای آیات قرآن»، با محور قرار دادن الگوی بازار وجوه قابل استقراض در اقتصاد نئوکلاسیک و بررسی محتوای آیات قرآن و با توجه به حرمت ربا در اسلام، به این نتیجه میرسند که اسلام به دنبال جایگزین ساختن متغیر انگیزههای معنوی، به جای متغیر ربا در این بازار است و با افزایش انگیزههای معنوی در جامعه، احتمال به تعادل رسیدن این بازار بیشتر شده و لذا، نیاز به قرض ربوی کاهش مییابد.
نتائج، گویای وجود یک الگوی منسجم و مفصل برای مدیریت بازار بدهی و قرض، شامل آموزههای اعتقادی، اخلاقی و رفتاری (احکام) است که اگر به صورت سبک زندگی درآمده و در زندگی افراد نهادینه شود، هم نیازهای مادی وامگیرنده برطرف شده و هم نیازهای معنوی وامدهندگان برآورده میشود، که ذیلا بهطور خلاصه بدان اشاره میشود: - ایجاد کراهت نسبت به گرفتن قرض در قرضگیرنده: از قرض گرفتن در روایات، با تعابیری همچون ننگ دین، خواری روز، خواری الهی، معادل کفر، اندوه شب و..."