در جامعه هنری ما حرکتی جز نفاق وجود ندارد(قسمت اول) مقاله

به یاد دارم که این دوستان در آن زمان با مراجعه به حوزه‌ی هنری که من در آن سازمان در زمینه‌ی پخش فیلم، فعالیت گسترده‌ای داشتم جهت همکاری و تأمین‌ بودجه‌ی اولیه، درخواست کردند، که حوزه با در اختیار قراردادن چند فیلم جهت نمایش و کسب درآمد حاصله از آن، با آنها همکاری کند، که این موافقت عملی شد و نتیجه آن که یک‌سال بعد که من از ادامه‌ی همکاری با حوزه کنار کشیدم، جمع دوستانی که نام‌شان را ذکر کردم از من جهت همکاری در حوزه‌ی مدیریت پخش فیلم‌های سینمایی که جمع اعضاء در مورد نحوه و چگونگی آن بی‌اطلاع بودند دعوت کردند و من با پایه نهادن و راه‌اندازی «شورای پخش» فعالیتم را با مجمع تولید وتوزیع‌کنندگان آغاز کردم. برای ما بازشدن خانه‌ی سینما که بسته شده بود یک معضل اجتماعی، فرهنگی قلمداد می‌شد که با بسته بودن آن کاملا مخالف بودیم، که خوشبختانه به همت دولت وقت غائله‌ی آن ختم به خیرشده است، اما مهم است که شما و خوانندگان نشریه‌ی شما و همگان بدانند که جامعه‌ی ما به هیچ روی منافعی از بسته بودن یا باز بودن خانه‌ی سینما عایداش نمی‌شود، و تنها ارتباط تهیه‌کنندگان با اعضاء صنوف مختلفی که در خانه‌ی سینما هستند این است که به هنگام ساخت فیلم، با افرادی که در حرفه‌های مختلف هنری هستند قرارداد کاری می‌بندند، همین و بس. پس از آن به دلیل نابسامانی اوضاع سینما بازهم به بهانه‌ی نوروز برای هر نفر 600هزار تومان از دولت کارت بانک دریافت و بین کلیه‌ی افراد در مکان جامعه‌ی صنفی تهیه‌کنندگان سینما، با حضور نمایندگان دولت و به‌واسطه‌ی آنها توزیع شد که در پایان سال این مبلغ توانست لبخند را بر روی لبان بسیاری از افراد که وضع اقتصادی خوبی نداشتند بنشاند، که البته در همین حال افراد خانه‌ی سینما نیزپس از دریافت کارت بانک و امضاء، به‌جای قدردانی از تلاش ما، به ریش ما خندیدند و به راه‌شان ادامه دادند!.