چکیده:
هدف: هدف از پژوهش حاضر پیش بینی احتمال روی آوری مجدد به مصرف مواد مخدر براساس تاب آوری و الگوهای ارتباطی همسران افراد معتاد بود. روش: روش پژوهش همبستگی بوده که در روشهای توصیفی طبقه بندی میشود. جامعه آماری متشکل از افراد معتاد در منطقه 8 شهر تهران که پس از ترک، دوباره به مصرف مواد روی آورده بودند. براساس فرمول کرامر، 120 نفر نمونه به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چندمرحله ای انتخاب شد. برای سنجش متغیرها از پرسش نامه های الگوهای ارتباطات خانواده کوئرنر و فیتزپاتریک، تاب آوری کانر و دیویدسون استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل دادههای آماری از آزمون رگرسیون لجستیک، استفاه شد. یافتهها: نتایج نشان داد، براساس الگوی ارتباطی گفت و شنود همسران افراد می توان روی آوری مجدد به اعتیاد را پیش بینی کرد. ضریب منفی متغیر گفت و شنود بیانگر این است که با کاهش نمره همسران در این متغیر شانس روی آوری مجدد به مصرف مواد افزایش می یابد. نتیجهگیری: یافتهها حاکی از این است که الگوهای ارتباطی با روی آوری مجدد به سوءمصرف مواد موثر است. بنابراین، برای کاهش روی آوری باید الگوهای ارتباطی را بهبود بخشید.
Objective
The purpose of this study was to predict the probability of returning to substance abuse based on resiliency and communication patterns in addicts' spouses.
Method
A descriptive-correlational research method was employed for the conduct of this study. The statistical population of this research consisted of the addicts in the eighth municipal district of Tehran who had returned to drug use after withdrawal. Based on Cochran formula, 120 sample units were selected through random multistage sampling method. To measure the variables, Koerner, and Fitzpatrick's Revised Family Communication Pattern instrument (RFCP), and Connor-Davidson Resilience Questionnaire were employed. Logistic regression analysis was run to analyze the data.
Results
The results indicated that it is possible to predict returning to substance abuse of participants according to the communication patterns which spouses used in their dialogues. The negative coefficient of communication variable indicated that as the score of spouses decrease in this variable, there would be an increase in the likelihood of returning to substance abuse. Therefore, it is necessary to improve communication patterns in order to reduce the rates of returning to substance abuse.
خلاصه ماشینی:
از جمله متغیرهای روان شــناختی همســران افراد معتاد که ممکن اسـت در بازگشـت آن ها به مصـرف مواد موثر باشـند، می توان به تاب آوری و الگوهای ارتباطی اشاره نمود که در این تحقیق به آن پرداخته می شود.
براسـاس پژوهش حقیقی دانا (١٣٩٣)، در این میان همســران معتـادانی کـه دوبـاره بـه ســـوءمصـــرف مواد روی آورده انـد در مقایســـه با همســـران افراد بهبودیـافتـه ، دارای مهـارت ارتبـاط بین شـــخصـــی و تـاب آوری پـایین تری بودند.
بنابراین با توجه به عدم شــناخت کافی از الگوهای ارتباطی در همســران افراد معتاد و همچنین شـیوع مســئلۀ اعتیاد در خانواده ها، و نقشــی که ویژگی های روانی همســران افراد می توانند در عود مصــرف یا عدم بازگشــت مجدد معتادین بهبودیافته به مصــرف مواد داشــته باشــند، این مســئله مطرح می شــود که براســاس تاب آوری و مولفه های الگوهای ارتباطی همســران افراد معتاد میتوان روی آوری مجدد به مصرف مواد مخدر را پیش بینی کرد؟ روش جامعه ، نمونه ، و روش نمونه گیری این پژوهش بر مبنـای پژوهش های توصـــیفی - همبســـتگی به انجام رســـید.
بحث و نتیجه گیری یـافتـه هـای پژوهش مبنی بر پیش بینی روی آوری مجـدد بـه مصـــرف مواد مخدر براســـاس تاب آوری و مولفه های الگوهای ارتباطی همســـران نشــان داد، متغیر گفت و شـــنود با متغیر ملاک (روی آوری مجـدد) رابطـه معنـادار دارد.
همچنین پژوهش گران ، درمان گران ، روان شـناسـان و مشـاوران کلینیک های ترک اعتیاد می توانند با بهره گیری از نتایج حاصل از این پژوهش با شــناخت تاب آوری و الگوهای ارتباطی در همســران افراد وابســته به مصــرف مواد، در درمان ، پیشــگیری و مشــاوره با افراد معتاد موثر واقع شــوند.