چکیده:
امروزه مدیران موفق با اعمال نوآوری در سازمانها، بهدنبال پایدارسازی کسبوکار جهت تأمین نیازها و خواستههای حال و آینده ذینفعان خود میباشند؛ در این راستا جو نوآوری یکی از مقولههای مهم سازمانی است؛ که شناخت و تقویت ابعاد آن منجر به کاهش زمان تحقق نوآوری و بهبود عملکرد سازمان میگردد. بر این اساس، تحقیق پیشرو که برای اولین بار در قلمرو سازمان صنایع هوافضا انجام شده است؛ با مدنظر قرار دادن مسئله «طولانی شدن و افزایش هزینه تحقق نوآوری در سازمان جهت تولید محصولات نوآورانه با قیمت مناسب و کیفیت مطلوب»، بهدنبال پاسخگویی به اینکه: وضعیت واقعی جو نوآوری سازمان مذکور چیست؟ و ابعاد جو نوآوری تسهیلکننده تولید محصولات نوآورانه سازمان مربوطه کدماند؟ بوده است. در این راستا با مدنظر قراردادن: استراتژی پیمایشی، استفاده از روش تحقیق ارزیابی مبتنی بر پرسشنامه جونوآوری و رویکرد نمونهگیری هدفمند با تمرکز بر 44 نفر از مدیران و کارشناسان ارشد خبره واحد طرح و برنامه و واحد پژوهش و نوآوری در سطح ستاد سازمان مذکور و ستاد گروههای تابعه، به سنجش جونوآوری پرداخته شد؛ که ماحصل آن منجر به شناسایی وضعیت موجود جونوآوری سازمان به میزان 59.9% و تبیین 24 زمینه بهبود گردیده است؛ که بیشترین آنها مربوط به ابعاد «ریسکپذیری، تحمل اشتباهات و پذیرش شکست»، «پشتیبانی از نوآوری» و «اعتماد، شفافیت و صداقت» است.
خلاصه ماشینی:
از سوی دیگر نکته اصلی که باید در سازمان مذکور برای تحقق نوآوری سازمانی مبتنی بر تقویت جونوآوری، مورد اهتمام عمیق قرار گیرد؛ پاسخگویی مناسب به دو سؤال ذیل میباشد؛ که در این مقاله، یافتهها مربوطه نیز بهعنوان اهداف تحقیق تلقی میگردند: میزان تحقق کمی جونوآوری در سازمان مورد مطالعه چیست؟ زمینههای بهبود جونوآوری در سازمان مذکور جهت تولید محصولات پیچیده نوآورانه کدامند؟ اهمیت دستیابی به پاسخ پرسشهای فوق ازآنجهت است که اگر سازمان مورد مطالعه بخواهد اقدامات نوآورانه خود را بهتر به منصه ظهور برساند میبایست محرکهای مربوطه ازجمله جونوآوری را بهخوبی فهم کند و سپس با بهکارگیری پرسشنامهای معتبر ویا بومیشده، ضمن ارزیابی<FootNote No="77" Text="به مطالعه و بررسی نقاط قوت و زمینههای بهبود یک پدیده گویند.
در این راستا گوران اکوال<FootNote No="78" Text="Goran Ekvall"/>، استاد روانشناسی سازمانی دانشگاه لوند سوئد در دهههای هفتاد و هشتاد در این زمینه مطالعات مفصلی نمود و موفق گردید تا برای جوسازمانی مؤثر بر خلاقیت سازمانی، ده بعد: چالش<FootNote No="79" Text="Challenge"/>، آزادی<FootNote No="80" Text="Freedom"/>، زمان ایده<FootNote No="81" Text="Idea time"/>، پویایی<FootNote No="82" Text="Dynamism"/>، حمایت ایده<FootNote No="83" Text="Idea support"/>، اعتماد و باز بودن<FootNote No="84" Text="Trust and openness"/>، شوخطبعی<FootNote No="85" Text="Playfulness and humor"/>، تعارض<FootNote No="86" Text="Conflicts"/>، مناظره<FootNote No="87" Text="Debates"/> و مخاطره پذیری<FootNote No="88" Text="Risk-taking"/> را در قالب یک پرسشنامه تحت عنوان پرسشنامه جو خلاق (CCQ)<FootNote No="89" Text="Creative Climate Questionnaire"/> شناسایی نماید.
همچنین بورن معتقد است که جونوآوری/جوسازمانی نوآورانه: &quot;یک مجموعه طولانی از ادراکات خلاقانه است که بهوسیلۀ اعضای یک سازمان درباره مشخصات و چگونگی عملکرد سازمانشان بیان میشود و میتواند در ایجاد انگیزش برای کارکنان، بهبود روحیه ایشان، مشارکت افراد در تصمیمگیریها و در افزایش خلاقیت و نوآوری مؤثر باشد&quot; [16].