اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری روانشناختی زنان سالمند مقاله

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، بر افزایش انعطاف­پذیری روانشناختی زنان سالمند شهر تهران انجام شد. روش: این مطالعه در قالب پژوهشی نیمه آزمایشی باطرح پیش­آزمون-پس­آزمون-پیگیری انجام شد. نمونه­ای با حجم ۵۰ نفراز زنان سالمند مراجعه­کننده به خانه­های سلامت شهر تهران به صورت هدفمند انتخاب شد و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش در 8 جلسه 45 دقیقه­ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کردند. در حالیکه گروه گواه درمانی دریافت نکرد. انعطاف­پذیری روانشناختی آزمودنی­ها با استفاده از آزمون دنیس و وندروال، در سه مرحله پیش و پس از مداخله و پیگیری سنجیده شد. داده­ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره تحلیل شد. یافته ­ها: مقایسه گروههای تحقیق تفاوت معناداری را برای گروه آزمایش که درمان اکت دریافت کرده بود نشان داد. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به افزایش معنی­دار در انعطاف­پذیری روانشناختی در گروه آزمایشی نسبت به کنترل شد و این تفاوت در دوره پیگیری تداوم داشت. نتیجه­ گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش انعطاف پذیری روانشناختی زنان سالمند موثر است و به متخصصان بالینی در کار با زنان سالمند برای افزایش انعطاف پذیری آنان توصیه می شود.