چکیده:
مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطهای انگیزش درونی و بیرونی دانشجویان در رابطه میان کمالگرایی خودگرا و جامعهمدار با فرسودگی تحصیلی در دانشگاه فرهنگیان سمنان بود.
روش: پژوهش حاضر با توجه به هدف کاربردی و با توجه به نحوه گردآوری دادهها از نوع تحقیقات توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه فرهنگیان سمنان در سال تحصیلی 95-1394 بود. شرکتکنندگان 240 نفر از دانشجویان (144 مرد و 96 زن) بودند که با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی طبقهای نسبی انتخاب شدند. همه آزمودنیها مقیاسهای کمالگرایی، انگیزش تحصیلی و فرسودگی تحصیلی را تکمیلکردند و دادهها با روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و مدل تحلیل مسیر تحلیل شدند.
یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد که کمالگرایی خود گرا رابطه منفی و معناداری با فرسودگی تحصیلی دانشجویان دارد. کمالگرایی خودگرا بهطور غیرمستقیم با میانجیگری انگیزش تحصیلی درونی نیز با فرسودگی تحصیلی دانشجویان رابطه منفی نشان داد. همچنین کمالگرایی جامعه مدار رابطه منفی و معناداری با فرسودگی تحصیلی دانشجویان داشت، اما اثر معناداری برای کمالگرایی جامعه مدار در ارتباط با فرسودگی تحصیلی با نقش واسطه ای انگیزش بیرونی بدست نیامد.
نتیجهگیری: میتوان نتیجه گرفت که عوامل شخصیتی مانند کمال گرایی خودگرا و انگیزش تحصیلی درونی تا حد زیادی میتوانند فرسودگی تحصیلی را در دانشجویان دانشگاه تحت تاثیر قرار دهند.